2027, Tek Kullanımlık Soma Teorisi'nin 50. yıldönümünü işaret edecek; bu teori, yaşlanmanın büyüme, onarım ve üreme arasında sınırlı kaynakların tahsis edilmesi gerektiği fikri Küresel üreme oranları hızla düşerken, şu soruyu sormak gerekir: Bu teori nasıl dayanıyor? 🧵

Kirkwood, bu teoriyi 1977'de @nature'de ortaya koymuş, yaşlanma ve germ hattı ölümsüzlüğü hakkında önceki evrimsel fikirlere dayanmaktadır. Medawar'ın mutasyon birikimi ve Williams'ın antagonistik pleiotropisi ile birlikte klasik evrimsel yaşlanma teorilerinden oluşan üçlüydü.

William, geç yaşamdaki bozulmanın doğuştan düzeltilemez olacağına inanıyordu çünkü ilgili onarım sistemleri evrim tarafından asla katlanmayacaktı. Daha sonraki röportajlarda, özellikle NYT'deki çalışmalarımla ilgili bir röportajda, Williams uzun ömür müdahalelerini şiddetle küçümsedi

DS teorisinin büyük bir gücü ise, küçük, yavaş üreyen hayvanların neden genellikle hızlı üreyenlere göre daha uzun yaşadığını açıklamak, örneğin yarasa ile fare arasında

Mekanik olarak, araştırmacılar bu teorinin bazı bölümlerini IGF-1, Sirtuinler ve besin algılama yolları gibi süreçlerle bağladılar; burada daha fazla büyüme ve üreme, birçok model türde daha az onarım ve daha kısa ömür ile örtüşebilir

Ancak birleşik bir yaşlanma teorisi, tersine dönüşü, tutarlılığı ve çapraz doku korunmasını hesaba katmalıdır. Hasar birikimli modeller bunu yapmakta zorlanır

2005 yılında, sinek ve solucanların Sir2'yi aktive eden polifenollerle beslendiklerinde oldukça etkili bir şekilde ürebildiğini ve daha uzun yaşayabileceğini gösterdik. Hemen tabakta kaynaklar sınırlayıcı değildi (Wood ve ark., Nature, 2005)

Devam eden bir tartışma, üreme ile yaşlanma arasındaki dengenin insanlar gibi türler içinde tutarlı şekilde gerçekleşip gerçekleşmediğidir. Birçok durumda, uzun ömürlü bireyler üreme çabası ile bakım arasında beklenen tavizleri göstermez

Bir başka klasik bilmece: Kadınlar neden erkeklerden daha uzun yaşıyor, genellikle daha fazla üreme yatırımı olmasına rağmen. Bazı çalışmalar bunu evrimsel modellerle uzlaştırmaya çalışır, ancak hâlâ tartışmalıdır

Diğerleri ise erkek ve kadınların yaşam süresi arasındaki farkın muhtemelen istatistiklere dayanan bir artefakt olduğunu, yenidoğan ölümlerinin, X-bağlantılı hastalıkların, savaşların ve sigara içmenin etkisini unuttuyor

Yaşlanmanın Bilgi Teorisi (ITOA), yaşlanmanın öncelikle geri döndürülemez moleküler hasar değil, epigenetik ve düzenleyici bilginin kademeli kaybı tarafından yönlendirildiğini öne sürer

Bu çerçevede, genç hücresel durumlar yaşla yok olmaz, epigenetik sürüklenme ve transkripsiyonel sadakatin kaybı nedeniyle erişilemez hale gelir. Entropi büyük ölçüde DNA kırılması gibi felaket olaylar nedeniyle artıyor

Bu, görünürdeki bir gerilimi çözer: Evrim gençleşmeyi seçmedi, ancak biyoloji gençleşmenin mümkün olması için yeterli bilgiyi korudu

Birlikte, tutarlı bir çerçeve oluştururlar: yaşlanma, biyolojik bilginin evrimsel olarak tolere edilen bir kaybı olarak görülür, kaçınılmaz yapısal bir başarısızlık değildir

2026'da bilimsel uzlaşma, Tek Kullanımlık Soma Teorisi'nin yanlış olduğu değil, eksik ve bağlama bağlı olduğu, daha büyük bir evrimsel ve mekanik bulmacanın faydalı bir parçası olduğu yönündeki

Kabul etmek gerekirse hemen değil