Terwijl Daniel hier aan het praten was, overkwam me een bekende omstandigheid: ik dacht aan iets dat ik echt wilde zeggen terwijl ik luisterde en vergat het tegen de tijd dat ik aan het reageren was, omdat er andere interessante dingen waren. Over splitsen: Ja. In feite denk ik dat een van de belangrijkste dynamieken die een rol spelen bij Woke-gedrag, dat ik zie als "functioneel psychopathologisch," het gedrag van splitsen is, dus het is geen verrassing dat Candace zich hierin engageert (hoewel ze in wezen misschien eigenlijk pathologisch is, niet slechts functioneel; haar volgelingen daarentegen zullen meestal functioneel pathologisch zijn in het volgen van haar leiding en model -- dit is typisch voor Woke). Voor de duidelijkheid: "Splitsen in de psychologie verwijst naar een cognitieve vervorming waarbij individuen zichzelf of anderen in extreme termen waarnemen, ze categoriseren als helemaal goed of helemaal slecht, zonder enige middenweg te erkennen. Dit verdedigingsmechanisme wordt vaak geassocieerd met een borderline persoonlijkheidsstoornis en kan interpersoonlijke relaties verstoren." Ik zie splitsen als fundamenteel voor de Woke cognitieve architectuur, meestal gebruikmakend van de ideologische basis van het Woke-model om te bepalen hoe dingen worden gesplitst (in vrienden versus vijanden, uiteindelijk). Maar het is niet alleen Communisten versus Fascisten, laten we zeggen, met iedereen anders in een soort limbo buiten die extremen. Zo werkt splitsen niet. Voor splitsen zijn er de goede jongens en dan is iedereen anders een slechte jongen. Er zijn Communisten, die "anti-Fascisten" zijn, en dan is iedereen anders een Fascist, hetzij direct of door compliciteit. Er zijn Communisten, die "anti-racisten" zijn, en dan is iedereen anders een racist, hetzij direct of door compliciteit. Er zijn Christelijke Fascisten, die "Christenen" zijn, en dan haat iedereen anders "Christenen" of "haat het Christendom," hetzij direct of door compliciteit. Dat wil zeggen, als je de samenleving vrij grof in drie populaties opsplitst: de "linkse" extremen, de "rechtse" extremen, en normale en/of gematigde mensen (de meeste mensen, veruit), ziet het Woke ideologische splitsingsmodel alle normale/gematigde mensen als compliciet in het andere extreme. (Ik heb dit elders "dialectische afvlakking" genoemd, maar de psychologische basis is psychopathologische splitsing.) Het resultaat is dat normale/gematigde mensen worden aangevallen in naam van hun compliciteit in het ondersteunen van het tegenovergestelde extreme, dat over het algemeen wordt genegeerd, behalve als iets om op te houden om de aanval op normale/gematigde mensen te rechtvaardigen. Anders gezegd: sekten vallen de dichtstbijzijnde doelen het meest aan. Dit gebeurt omdat "dichtbijzijnde doelen" het meest lijken op de slachtoffers die de sekte moet werven en behouden, dus moeten ze het meest gedemoniseerd worden, en ze zijn de meest waarschijnlijke plek waar normale mensen onder hun slachtoffers zich aangetrokken zullen voelen. Je gemiddelde conservatief is niet waarschijnlijk om een Linkse te worden omdat hij radicale Rechtsheid afwijst. Hij is geneigd echt conservatief of zelfs centrum-rechts te zijn. Daarom moeten ware conservatisme en centrum-rechts opvattingen en mensen worden aangevallen door de radicale Rechtse zodat mensen in hun doel-demografie niet gematigd of redelijk en normaal zullen zijn. We zien dit patroon ook levendig op de radicale Linkse. Als je daadwerkelijk de moeite neemt om veel van de haat-overstromende achterstand van de Kritische Rassen Theorie genaamd "witheid studies" te lezen, zul je ontdekken dat de overweldigend meest voorkomende en wreed aangevallen doelgroep "witte liberalen" of "goede witte" of "goede witte liberalen" zijn. De beschuldiging is dat ze alleen maar doen alsof ze "bondgenoten" of "antiracistisch" zijn om het echt zware Linkse anti-wit activistenwerk te vermijden. De sekte valt de dichtstbijzijnde doelen het meest aan. De basis hiervoor is (psychopathologische) splitsing, dus de rabbi had gelijk in het identificeren van dit gedrag met deze beschrijving, afgezien van zijn professionele kwalificaties om zo'n bepaling te maken. Het enige stuk dat hier nog verder moet worden uitgelegd is het verschil tussen essentiële en functionele psychopathologie. Het idee dat Candace Owens verschillende persoonlijkheidsstoornissen zou kunnen lijden is niet zo moeilijk te geloven, maar accepteren dat een substantieel deel van haar publiek, of met Woke-modellen, de algemene bevolking daadwerkelijk psychopathologisch is, is een moeilijk te geloven ding. Essentiële psychopathologie verwijst naar de situatie waarin de psychopathologie "echt" is, een deel van wie die persoon is, waarschijnlijk ongeneeslijk. Het is een deel van hun persoonlijke "essentie," gebruikmakend van die term in de strikte filosofische zin (wat hen vormt). Functionele psychopathologie verwijst naar een situatie waarin de psychopathologie "uitgevoerd" wordt, hoewel waarschijnlijk onbewust, en daadwerkelijk kan worden losgelaten. Het is geen deel van hun persoonlijke "essentie" maar is iets dat ze doen. ...