Het is . . . kinderachtig om te zien hoe Candace Owens eist dat mensen hun telefoonmetadata overhandigen om "onschuld" te "bewijzen". Je kunt geen serieuze beschuldigingen of insinuaties doen zonder bewijs en vervolgens de bewijslast omdraaien door te zeggen: "Geef me je privégegevens of je verbergt iets." Dat is geen journalistiek. Dat is geen onderzoek. Dat is cirkelredenering. Weigeren om persoonlijke metadata over te dragen impliceert geen schuld . . . het impliceert grenzen. Privacy is niet verdacht alleen omdat het ongemakkelijk is voor een onbewezen verhaal. En hier is het probleem met die logica: Iemand zou Candace kunnen beschuldigen van het aannemen van geld van Andrew Tate's webcambedrijf in ruil voor dat zachte, PR-vriendelijke interview dat ze hem gaf in haar oude podcast … En dan eisen dat ze haar bankafschriften en elke privétekst die ze ooit met hem heeft uitgewisseld vrijgeeft om te "bewijzen" dat ze dat niet deed. En als ze die informatie niet vrijgeeft, BEWIJST dat dat ze iets verbergt. 🧐 Candace Logica: "Mijn theorie is correct omdat het bewijs ergens bestaat, en het feit dat ik het niet heb, bewijst dat iemand het verbergt." Word volwassen.