China heeft zijn eigen visserijen vernietigd en vervolgens de vernietiging wereldwijd geëxporteerd. Van 1979 tot het midden van de jaren '90 was de visserijsector van China gericht op het verhogen van de productie om te voldoen aan de groeiende vraag. Tegen 1995 had overbevissing, landaanwinning en industriële vervuiling de voorraden in de traditionele visgronden van China ernstig uitgeput. De blauwe lijn toont de ineenstorting. De vier zeeën rond China behoren tot de zwaarst overbeviste ter wereld, met willekeurige oogsten die leiden tot diepgaande trofische cascades. Wat gebeurde er daarna? In 2006 introduceerde de regering een brandstofsubsidie voor vissers. Tussen 2006 en 2014 stegen de kosten van brandstofsubsidies van 281 miljoen yuan (41 miljoen dollar) naar 4,2 miljard yuan (600 miljoen dollar). Uitgeputte voorraden plus goedkope brandstof stuurden de Chinese vloot naar buiten. De Chinese vloot is nu goed voor 50 tot 70 procent van de in internationale wateren gevangen inktvis. Met meer dan 800 schepen op open zee waren Chinese vaartuigen verantwoordelijk voor meer dan 35 procent van de gerapporteerde wereldwijde vangst. De economie is wild. Op zichzelf is de inktvisvangst op grote afstand een verliesgevende onderneming. De verkoopprijs van inktvis komt doorgaans niet in de buurt van de kosten van de brandstof die nodig is om de vis te vangen. Gefinancierd door subsidies die naar schatting tussen de 7,2 en 10,9 miljard dollar per jaar liggen, wagen Chinese vaartuigen zich verder, blijven ze langer op zee en vissen ze intensiever dan economisch haalbaar zou zijn. De Chinese visserijsector is de zwaarst gesubsidieerde ter wereld, met 5,9 miljard dollar aan schadelijke subsidies die in 2018 zijn betaald. Japan: 2,1 miljard dollar. EU: 2 miljard dollar. VS: 1,1 miljard dollar. Wat kan er gedaan worden? Snijd subsidies bij de bron. Wereldwijde visserijsubsidies bedragen 35 miljard dollar per jaar, waarvan meer dan 60% bijdraagt aan overbevissing. De WTO-overeenkomst over visserijsubsidies bestaat, maar slechts 40 landen hebben deze geratificeerd; er zijn er nog 69 nodig. Handhaaf havenstaatmaatregelen. Landen in Oost-Afrika hebben FISH-i Africa opgericht voor informatie-uitwisseling en handhaving, wat resulteerde in geweigerde landingen en miljoenen aan boetes. Vereis vaartuigtracking. Chinese vaartuigen opereren vaak met opzettelijk uitgeschakelde volgsystemen. Richt je op zeevruchtenimporten. De Amerikaanse kustwacht en de Argentijnse marine zijn begonnen met gezamenlijke oefeningen om onwettige Chinese visserij te bestrijden. Van Noord-Korea tot Mexico tot Indonesië worden inbraken door Chinese vissersschepen steeds frequenter en agressiever. De Chinese vloot in de wateren van Noord-Korea heeft kleinere boten verdreven en geleid tot een daling van 70 procent in de inktvisvoorraden. Elke dollar aan brandstofsubsidie die een onrendabele trawler op zee houdt, is een dollar die wordt uitgegeven aan het uitputten van de oceanen voor iedereen.