Laura Roy, Tampa Genel Hastanesi Geçtiğimiz mali yılda, nöroterapi yoğun bakımımızda kateterle ilgili hiç enfeksiyon yaşanmadı. Sağlık sektöründe çalışıyorsanız, bunun neredeyse duyulmamış bir şey olduğunu bilirsiniz—özellikle de bizim kadar sık kateter kullanan bir ünitede. Yirmi yıl önce, yoğun bakımda enfeksiyon sayıları çift haneli oluyordu. Bu normaldi. Hatta beklenen bile. Peki sıfıra nasıl geldik? Tek bir büyük değişiklik değildi. Binlerce küçük hikayeydi—doğru zamanda doğru bilgiye sahip olduğumuz için mümkün oldu. Her sabah, 32 yataklı ünitemizdeki tüm hastaları gösteren bir ekran açıyorum. Kimin Foley kateteri olduğunu, kimin merkezi hattı olduğunu, kimin ventilatörde olduğunu hemen görebiliyorum. Daha da önemlisi, neden sahip olduklarını ve ne kadar süredir orada olduğunu görebiliyorum. O ikinci kısım kritik. Çünkü tıbbi olarak gerekli olan bir kateter, üçüncü güne kadar gereksiz bir enfeksiyon riski oluşturabilir. Ama bu bilgilere kolayca erişilmiyorsan, manuel grafik incelemeleri ve dağınık dokümantasyonların içinde kalmışsan, bu konuşmaları gerçek zamanlı yapamazsın. Bu aracı almadan önce, bu bilgiyi almak saatler sürüyordu. Düzenlemeye çalışırdım, notları gözden geçirirdim, farklı sistemlerden detaylar çıkarırdım. Bitirdiğimde zaten gerideydim. Şimdi dakikalar alıyor. Bu da günde birkaç kez soru sormak demek: Bu hastanın hâlâ bu cihaza ihtiyacı var mı? Hâlâ geçerli bir gösterge var mı? Gerekmediğimiz yerde risk mi yaratıyoruz? Bu konuşmalar veri sayesinde gerçekleşiyor. Ve zamanımız var. Sağlık hizmetlerinde yapay zeka hakkında konuşanların gözden kaçırdığı şey bu. Onların yerine neyin geçebileceğine odaklanırlar. Mümkün olanı özlerler. Sadece enfeksiyonlar değil. Kalma süremiz azaldı. Kalite metriklerimiz yükseldi. Şeyleri daha erken yakalıyoruz—sorun haline gelmeden önce, sonrasında değil. Bir hastanın emirler yazılmadan önce yoğun bakımdan çıkacak kadar stabil olup olmadığını görebiliyorum. Bu önemli çünkü hastane kapasitesi şu anda karşılaştığımız en kritik zorluklardan biri. Birinin annesi acil servise felç geçirirse, o yoğun bakım yatağını boş istiyorum. Onun ihtiyacı olan bakımı hemen almasını istiyorum, beklemesini değil, çünkü istifa etmeye hazır birini taşımadık. Yapay zeka bu klinik kararları vermiyor—benim ekibim veriyor. Ama bu araç, onları iyi ve hızlı hale getirmek için ihtiyacımız olan bilgileri sağlıyor. Ve bana idari işlere boğulmak yerine gerçekten olmam gereken lider olma alanı sağlıyor. Artık hemşirelerimi tanıyorum. Sadece isimlerini değil—hayatlarını biliyorum. Sağlık hizmetleri zor. Stres gerçek—evde ve işte. Eğer bu stresin en ufak bir kısmını bile azaltabilirsem, birine desteklenmiş ve değerli hissetmesi için bir sebep verebilirsem, bu onların bu alanda kalıp kalmadığını değiştirir....