Kilka nieprzyjemnych komentarzy na temat ekonomii, które niedawno napisałem w czacie grupowym:

W tym roku dużo myślałem o tym, jak zachodni świat stał się tak dysfunkcyjny. Oto moja przybliżona, najlepsza historia: 1. II wojna światowa wprowadziła silne tabu przeciwko etnonacjonalizmowi. Choć być może na początku to tabu było wartościowe, z czasem zanieczyściło również dyskusje na temat różnic rasowych, nacjonalizmu, a nawet samego IQ, do tego stopnia, że nawet prawdy, które wydawały się całkowicie oczywiste dla ludzi z czasów II wojny światowej, stały się tabu. Nie ma mechanizmu, który pozwalałby kolejnym pokoleniom stworzyć wspólną wiedzę, że pewne fakty są prawdziwe, ale użytecznie tabu—po prostu zachowują się tak, jakby te fakty były fałszywe, co prowadzi do arbitralnie złych polityk (np. zlikwidowanie procesów rekrutacyjnych opartych na zasługach, takich jak testy IQ). 2. Jednak te tabusy stopniowo straciłyby moc, gdyby zachód (a szczególnie USA) utrzymał bezstronne rządy prawa i wolności konstytucyjne. Zamiast tego, upolitycznienie biurokracji i sądownictwa pozwoliło im się rozprzestrzenić. Umożliwiła to "rewolucja menedżerska", w ramach której biurokracja rządowa znacznie rozszerzyła swoje kompetencje i uprawnienia. Częściowo była to uzasadniona reakcja na rosnącą złożoność świata (i różne rodzaje niekompetencji oraz nepotyzmu w rządach), ale w praktyce stworzyło to klasę elit menedżerskich, które postrzegały swoje intelektualne zasługi jako licencję do narzucania swojej ideologii ludziom, którymi rządziły. Ta klasa zyskuje status, sygnalizując zaangażowanie w luksusowe przekonania. Ponieważ bardziej absurdalne przekonania są droższe do udawania, wynikająca ideologia jest aktywnie perwersyjna (tj. wspiera to, co jest najmniej zgodne z ich deklarowanymi wartościami rdzeniowymi, jak Hamas). 3. Na poziomie ideologicznym rewolucja menedżerska była ułatwiona przez rodzaj utilitarystycznego ducha, w ramach którego technokratyczna ekspertyza była uważana za ważniejszą dla administratorów niż cnota czy wierność ludności. Może to być odpowiedzią na utratę wiary w tradycyjne elity po I wojnie światowej. Oświecony liberalny punkt widzenia chciał utrzymać fikcję równości, w ramach której administratorzy po prostu wykonywali pracę jak każda inna, zamiast przyjmować ciężkie przywileje i odpowiedzialności związane z (zdrowymi) hierarchicznymi relacjami. 4. Na poziomie ekonomicznym wojny światowe doprowadziły do centralizacji władzy państwowej nad walutą i porzucenia standardu złota. Choć na początku rządy próbowały zachować fikcję, że waluty fiducjarne są odpowiednio podobne do walut opartych na złocie, znów nie było mechanizmu, który pozwalałby późniejszym pokoleniom stworzyć wspólną wiedzę na temat tego, co faktycznie zrobiono i dlaczego. Czarna dziura zachodniego długu publicznego, który nigdy nie zostanie spłacony, tworzy zniekształcenia w całej gospodarce, z którymi niewielu ekonomistów rzeczywiście się zmaga, ponieważ są emocjonalnie zaangażowani w myślenie o zachodnich rządach jako "zbyt dużych, by upaść". 5. Wszystko to stopniowo erodowało silne, częściowo wrodzone poczucie cnoty (i szacunku dla cnotliwych ludzi), które kiedyś było powszechne. Cnota może być postrzegana jako samoreplikujący się memplex, który zachęca do etycznego zachowania u innych—np. osoby o wysokiej integralności nagradzają innych za okazywanie integralności. To różni się od altruizmu, który nagradza innych niezależnie od ich cnoty. W rzeczywistości często jest to bezpośrednio sprzeczne z altruizmem, ponieważ altruści w nadmiarze faworyzują najmniej cnotliwych ludzi (ponieważ są w gorszej sytuacji). Ponieważ konsekwencjaliści uważają, że moralność zasadniczo dotyczy altruizmu, wiele filozofii moralnej aktywnie podważa etykę. Tak samo nowoczesna ekonomia, poprzez wprowadzenie założenia, że funkcje użyteczności reprezentują egoistyczne preferencje. 6. Wszystko to dzieje się na tle szybkiego postępu technologicznego, który ułatwia wysoce nierówne mechanizmy kontroli (np. garstka ludzi kontrolująca globalne źródła informacji lub wartości AI). Zła wiadomość jest taka, że to umożliwia propagowanie ideologii, nawet gdy są one perwersyjne i wewnętrznie dysfunkcyjne. Dobra wiadomość jest taka, że to sprawia, że prawdziwe poszukiwanie prawdy i cnotliwa współpraca stają się coraz bardziej efektywne.

Keynes przewidział w 1930 roku, że będziemy pracować 15-godzinne tygodnie do teraz. Godziny pracy na dorosłego znacznie spadły — ale głównie dlatego, że jest teraz znacznie więcej studentów, emerytów i beneficjentów pomocy społecznej. Gdyby nie ekstrawaganckie dotacje rządowe dla tych grup, czy miałby rację?