Czy demokracja zawsze dotyczy prawdy? Dlaczego możemy potrzebować poluzować nasze poglądy, aby uzdrowić nasze podziały | Frank Chouraqui, The Conversation Znajdujemy się w środku kryzysu prawdy. Zaufanie do publicznych instytucji wiedzy (szkół, mediów tradycyjnych, uniwersytetów i ekspertów) jest na najniższym poziomie w historii, a jawni kłamcy zdobywają poparcie polityczne na całym świecie. Wydaje się, że zbiorowo przestaliśmy dbać o prawdę. Nerwowość demokratów w obliczu tego kryzysu epistemicznego częściowo opiera się na powszechnym założeniu, że idea demokracji zależy od wartości prawdy. Ale nawet to założenie ma swoją cenę. Niestety, demokratyczna tendencja do nadmiernego podkreślania wartości prawdy wchodzi w konflikt z innymi demokratycznymi wymaganiami. Prowadzi to nas do sprzeczności, które stają się pożywką dla wrogów otwartych społeczeństw. Filozofowie przedstawili kilka argumentów na rzecz tego związku między prawdą a demokracją. Najbardziej powszechny jest również najprostszy: demokracja oznacza wszystkie rzeczy, które lubimy, a prawda jest jedną z nich. Ale istnieją bardziej wyrafinowane sposoby, aby to ująć. Niemiecki filozof Jürgen Habermas twierdzi, że zdrowa demokracja ma kulturę deliberacyjną, a deliberacja wymaga "roszczeń dotyczących ważności". Kiedy mówimy o polityce, musimy się postarać, aby to, co mówimy, było prawdziwe. Maria Ressa, filipińska dziennikarka i laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie pokoju, podobnie twierdzi, że demokracja potrzebuje prawdy, ponieważ: "Bez faktów nie można mieć prawdy. Bez prawdy nie można mieć zaufania. Bez tych trzech nie mamy wspólnej rzeczywistości, a demokracja, jaką znamy - oraz wszystkie znaczące ludzkie przedsięwzięcia - są martwe." Ale czy naprawdę potrzebujemy prawdy, aby dzielić się rzeczywistością? W praktyce większość naszych doświadczeń wspólnych rzeczywistości nie wiąże się z prawdą. Pomyśl o mitach, sąsiedzkich uczuciach czy poczuciu wspólnoty, być może nawet religii, a z pewnością o ostatecznej wspólnej rzeczywistości: kulturze samej w sobie. Trudno byłoby argumentować, że dzielimy się kulturową rzeczywistością naszej wspólnoty, ponieważ nasza kultura jest prawdziwa lub ponieważ wierzymy, że jest prawdziwa. Niektórzy mogą twierdzić, że demokracja jest związana z prawdą, ponieważ prawda jest w jakiś sposób neutralna. Oczywiście, populistyczna podejrzliwość wobec ekspertów często jest wyrażana w demokratycznym języku: wartość prawdy ma wspierać tzw. tyranię ekspertów. Ale kluczowym punktem jest to, że eksperci, którzy dążą do mówienia prawdy, w przeciwieństwie do kłamców czy populistów postprawdy, muszą być odpowiedzialni. Podlegają zasadom prawdy. Demokracja jest zatem potencjalnie bardziej związana z odpowiedzialnością niż z prawdą. "Znaczące ludzkie przedsięwzięcie" Niemniej jednak problem pozostaje taki, że, jak sami zauważają Ressa i Habermas, celem demokracji jest promowanie "znaczących ludzkich przedsięwzięć". Demokracja zajmuje się budowaniem świata, w którym ludzie mogą żyć ludzko. A to, co kluczowe, nie może być dostarczone tylko przez prawdę. Prawdziwe ludzkie życie wymaga nie tylko wiedzy o faktach dotyczących rzeczywistości, ale także subiektywnego zrozumienia świata i swojego miejsca w nim. Często zapominamy, że chociaż te dwa wymagania często idą w parze, mogą również wchodzić w konflikt ze sobą. Dzieje się tak, ponieważ prawda dotyczy faktów, podczas gdy znaczenia dotyczą interpretacji. Zrozumienie, w przeciwieństwie do wiedzy, jest kwestią tego, jak patrzymy na świat, naszych nawyków myślowych i konstrukcji kulturowych - głównie tożsamości, wartości i instytucji. Te rzeczy spełniają swoją funkcję, sprawiając, że czujemy się jak w domu w świecie, nie roszcząc żadnych pretensji do prawdy. Zbyt często duch demokratyczny dyskwalifikuje te rzeczy jako uprzedzenia i przesądy. Zwolennicy demokratycznej prawdy powinni pamiętać, że świat, który demokracja stara się zbudować, to świat znaczących ludzkich przedsięwzięć, a nie tylko suchej wiedzy i poszukiwania faktów. Wydarzenia bieżące ilustrują, że ignorowanie tego ma poważne konsekwencje polityczne. Nacisk na prawdę i deprecjacja znaczenia doprowadziły do znanej nowoczesnej depresji, często opisywanej jako poczucie alienacji - zerwanie więzi społecznych, historycznych i tradycyjnych z innymi i z samym sobą. ...