Mensen denken dat spier gewoon weefsel is. Voeg wat massa toe, verbrand wat calorieën, eet meer eiwitten. Einde verhaal. Maar het lichaam ziet hypertrofie niet zo. Het ziet een politieke herverdeling binnen het mitochondriale netwerk, een verschuiving in wat het organisme nu verplicht is te behouden. We hebben deze verschuiving een naam gegeven: de Hypertrofie Governance Verschuiving (HGS). Het is het moment waarop het netwerk zijn prioriteiten verschuift naar het in leven houden van vergrote spieren; brandstof, reparatiecapaciteit, redoxcontrole en timingprecisie van de rest van het systeem afleiden. En die verschuiving heeft gevolgen die de meeste mensen nooit overwegen: Wanneer je spiermassa toevoegt, verhoog je niet alleen de kracht. Je verhoogt de governance druk. Je verhoogt het entropiebudget. Je verkleint het tijdsvenster waarbinnen je fysiologie moet functioneren. Dit is waarom grote lichamen harder crashen wanneer ze te weinig eten, waarom timing kwetsbaar wordt onder stress, en waarom het advies om "gewoon te bulken" in elkaar stort zodra je dieper kijkt dan macro's. Spier is niet gratis. Spier is een stem. Een verbintenis. Een contract dat je netwerk elk uur moet onderhouden. Kracht komt schoon aan wanneer spier binnen de capaciteit van het netwerk blijft. Ga daarbuiten, en spier stopt met kracht zijn: Het wordt slepen, belasting en een stille verlies van coherentie.