GEEN BELASTINGADVIES. GESCHREVEN DOOR AI EN NIET ONAFHANKELIJK GEVERIFIEERD. De praktische zaak voor een nul kostprijsbasis in vroege cryptocurrency-bezit Voor langetermijn cryptocurrency-houders die exponentiële winsten (10× tot 1000× en meer) hebben gerealiseerd, is er een sterke, verdedigbare en beleidsgebaseerde argumentatie dat het behandelen van de kostprijsbasis van het activum als effectief nul—wanneer nauwkeurige gegevens niet meer bestaan—vaak de eenvoudigste, meest conforme en minst belastende benadering is voor zowel belastingbetalers als belastingautoriteiten. Dit is geen agressief belastinggedrag; het is een toepassing van langdurige IRS-doctrine op een unieke activaklasse waarvan de vroege recordkeeping-omgeving fundamenteel onbetrouwbaar was. 1. Nauwkeurige recordkeeping over 10–15 jaar is vaak onmogelijk Veel van de grootste crypto-winst behoort tot individuen die Bitcoin, Ethereum of vroege altcoins in de periode 2010–2015 hebben verworven—een omgeving die leek op een digitale Wild West: Beurzen waren ongereguleerd en stortten routinematig in (Mt. Gox, Cryptsy, MintPal), waarbij klantgegevens verloren gingen. Muntstukken werden over tientallen wallets verplaatst voordat moderne trackingtools bestonden. Papieren seedzinnen vervaagden, laptops gingen kapot, e-mailaccounts werden gesloten, en vroege mining-uitbetalingen kwamen zonder facturen of verklaringen. Faucets, weggeefacties en forumtransacties genereerden zelden enige documentatie. Na een decennium van wallet-migraties, verloren hardware en verdwenen platforms is het reconstrueren van exacte acquisitieloten—niet metaforisch maar letterlijk—voor veel vroege houders onmogelijk. Elke poging om dit te doen kost doorgaans meer in juridische en boekhoudkundige uren dan de belastingbesparingen rechtvaardigen. 2. Wanneer een activum 10.000× in waarde stijgt, is de oorspronkelijke kostprijsbasis economisch betekenisloos De IRS geeft om materiële nauwkeurigheid. Een kostprijsbasis van $0,05 wordt irrelevant zodra het activum $50.000 of $100.000 waard is. Voorbeelden: BTC op $0,10 → $100.000 Basis = 0,0001% van de opbrengsten ETH op $0,30 → $4.000 Basis = 0,0075% van de opbrengsten Het afschaven van 0,01% van een miljoenenwinst verandert de federale inkomsten op geen enkele betekenisvolle manier. Maar het documenteren van die 0,01% creëert enorme nalevingsfrictie voor belastingbetalers en auditors. Beleidsmatig int de IRS vrijwel identieke inkomsten, ongeacht of de basis $0 of $500 is bij een verkoop van $10 miljoen. 3. Belastingwetgeving voorziet al in een nul basis wanneer gegevens ontbreken Crypto is ongebruikelijk, maar de juridische principes die de ontbrekende basis regelen zijn dat niet: Verloren of vernietigde gegevens: IRS Pub. 550 en de Cohan-regel staan gereconstrueerde of zelfs nul basis toe wanneer documentatie niet te verkrijgen is ondanks goede trouw inspanning. Gevonden eigendommen / schatkamers: Belasting op de marktwaarde met nul basis. Winstgevende activa: Wanneer de historische acquisitiekosten niet te herstellen zijn of verwaarloosbaar zijn ten opzichte van de waarde, is nul basis juridisch routine. Vroege crypto—vooral gemijnde munten, faucet munten of munten van gesloten beurzen—past nauw bij het feitelijke patroon van activa waarvan de oorspronkelijke basis redelijkerwijs niet kan worden bepaald. 4. Auditrealiteit: De IRS heeft geen prikkel om te strijden over een basis van $200 op een winst van $5M Empirisch gezien richten IRS crypto-audits zich op: niet-gerapporteerde verkopen, ontbrekende 1099-K/1099-DA inkomsten, offshore beursactiviteiten, mismatches tussen blockchain-overdrachten en gerapporteerde winsten. Ze besteden geen tijd aan het discussiëren of de basis van een houder’s BTC in 2011 $32 of $87 was. In de praktijk: Agenten accepteren routinematig een nul basis wanneer de belastingbetaler aantoont dat gegevens zijn vernietigd of niet te verkrijgen zijn. Nul basis vereenvoudigt het onderzoek—geen FIFO/HIFO geschillen, geen lotidentificatieproblemen, alleen opbrengsten minus gedocumenteerde kosten. Een eenvoudig verhaal wint altijd van een uitgestrekt spreadsheet. 5. "Redelijke oorzaak" beschermt de belastingbetaler als de IRS later de basis omhoog past Belastingbetalers kunnen proactief zichzelf beschermen door een openbaarmakingsverklaring (Formulier 8275) bij te voegen zoals:

"Belastingbetaler heeft cryptocurrency verworven tussen 2010–2014. Ondanks zorgvuldige inspanningen zijn de oorspronkelijke acquisitiegegevens onvindbaar door failliete beurzen, verloren sleutels en de verstrijking van de tijd. Belastingbetaler kiest voor een nul kostprijs in overeenstemming met de praktische realiteit van vroegere cryptocurrency-eigendom." Dit is precies het soort transparante, goede trouw openbaarmaking dat in aanmerking komt voor vrijstelling van redelijke oorzaak boetes, zelfs als de IRS later een hogere basis toekent. 6. Andere Jurisdicties Hebben Het Probleem Al Erkend Verschillende crypto-vriendelijke landen—waaronder Portugal (voor 2023), El Salvador, de VAE, en in sommige gevallen Singapore—behandelen ofwel: langdurig gehouden crypto-winst als nul-basis, of vrijstellen ze volledig. Dit was geen pro-crypto ideologische houding; het was een erkenning dat vroegere administratie onmogelijk was en handhaving onpraktisch. Het straffen van Amerikaanse vroege adopters zwaarder dan diegenen die geëmigreerd zijn, zou een duidelijke ongelijkheid creëren. Conclusie: Nul Basis Is Geen Belastingontduiking—Het Is Administratieve Efficiëntie Belastingadviseurs stellen dit vaak botweg privé: Voor iedereen die crypto heeft gekocht of gemined vóór ~2016 en nu 100×, 500× of 1.000× winsten heeft, is de verwachte waarde van het proberen te reconstrueren van records van een decennium oud negatief. Het betalen van een extra $60–$100 aan belasting door de basis op nul te ronden is oneindig goedkoper—en veel schoner—dan forensische boekhouding. In bijna alle gevallen met hoge winsten is nul basis de rationele economische keuze, en de IRS weet dat. Voor exponentiële winnaars is nul basis geen ontwijking. Het is vereenvoudiging—een afstemming van prikkels tussen belastingbetalers en de overheid.