Stadswasberen evolueren om meer op huisdieren te lijken. Een nieuwe studie met bijna 20.000 community-science foto's van iNaturalist heeft aangetoond dat stedelijke wasberen in de VS aanzienlijk kortere snuiten hebben (ongeveer 3,5% korter) dan hun plattelandsgenoten—een vroeg fysiek teken van wat onderzoekers beschrijven als de beginfase van domesticatie. De auteurs beweren dat domesticatie niet begint wanneer mensen opzettelijk dieren fokken; het begint veel eerder, wanneer gedurfde maar niet-agressieve individuen ervoor kiezen om dicht bij mensen te leven en onze overvloedige afval te benutten. Over generaties heen creëert een verminderde angst voor mensen een sterke selectiedruk voor tammer gedrag. Deze veranderingen komen overeen met "domesticatiesyndroom" (kortere gezichten, kleinere hersenen, hangoren, witte vlekken, enz.), wat sommige wetenschappers koppelen aan veranderingen in embryonale neurale lijstcellen. De kortere stedelijke wasberen snuiten die in de studie zijn waargenomen, zijn consistent met dit patroon en weerspiegelen bevindingen bij stadbewonende vossen en muizen. Onderzoekers zien wasberen als een real-time voorbeeld van hoe wilde dieren kunnen beginnen te evolueren naar domesticatie simpelweg door zich aan te passen aan menselijke omgevingen, met onze overlopende vuilnisbakken als de belangrijkste drijfveer. Verdere studies over genetica, stresshormonen en andere stedelijke soorten (zoals opossums en gordeldieren) zijn gepland om de trend te bevestigen. [Lesch, R. et al. "Tracking domestication signals across populations of North American raccoons (Procyon lotor) via citizen science-driven image repositories", Frontiers in Zoology, 2025]