De discussie tussen vier mensen lijkt vier perspectieven te zijn, maar in feite is het één persoon die is opgesplitst in vier stemmen: Peicai——verlangend naar erkenning maar bang om autonomie te verliezen; Odyssey——de kille superego, die altijd vraagt: "waarom zou jij dat doen"; Dongzhen——de pragmatist, die de opportuniteitskosten en de tijdswaarde berekent; Shenyu——erkent dat dit een "eerbetoon" is en accepteert een bepaalde vorm van verlies. Peicai erkent het bestaan van cognitieve bias, maar onderschat de mate ervan, een typisch voorbeeld van zelfbedrog. Kernvraag: hoe onderscheid je "de waarheid gezien" van "emotionele beslissingen rechtvaardigen"?