Minnesota durumunda beni en çok sinirlendiren şey dolandırıcılık değil, arkasındaki mutlak nankörlük. Az önce birkaç hafta Vietnam'da kaldım; insanların Amerika'yı gerçekten sevdiği bir ülke. Tarih bu gerçeği neredeyse gerçeküstü kılar, ama kesinlikle doğrudur. Birçok insan için en büyük hayalleri Amerika Birleşik Devletleri'ni görmek, göç etmek bile değil, sadece ziyaret etmek. Saigon'da kiraladığım stüdyodaki gece nöbetçisini ele al. Her gece orada oturup İngilizce kitaplar okuyordu. Ama İngilizce çalışmıyordu. Bunu zaten ustalaşmıştı. Amerikan tarihi, kültürü ve geleneklerini inceliyor, belki de asla gerçekleşmeyecek bir ziyarete hazırlanıyordu. Bu hikayenin versiyonlarını sayısız kez duydum, sadece Vietnam'da değil, dünyanın dört bir yanında. Amerika'nın umut ve arzu temsil ettiği yüz milyonlarca, belki milyarlarca insan var ve çoğu asla buna yaklaşamayacak. Bu gerçeği bu kadar sık gördüğüm için, gerçekten bunu yapan insanların nankörlüğü çok sinir bozucu. Bunu, kendilerine her şeyi veren ülkeye karşı olan bazı figürlerin açık düşmanlığında görüyorsunuz. Ama bunu sistemi dolandıranların sessiz ihanetinde de görüyorsunuz. Bu dolandırıcılık, ev sahiplerinin, vergi mükelleflerinin, çok çalışan, cömert davranan ve iyi niyetle başkalarını kabul eden gerçek insanlardan hırsızlıktır; ancak sonunda sömürülmüştür. Benim için, Amerika'yı uzaktan hayranlar ile içeriden yağmalayanlar arasındaki bu zıtlık, bunu affedilemez kılıyor.