Napisałem esej dla Bloomberg Weekend na temat psychologii społecznej. Byłem ciekawy, na jakim etapie znajduje się ta dziedzina po wszystkich skandalach: nie tylko oszustwach i fałszerstwach, ale także wynikach, które się nie powtórzyły, oraz problemie "szuflady biurowej", który ukrywał wyniki zerowe.

Mam na myśli, że to było trochę głupie, gdy wszyscy na scenie w Davos przyjmowali pozycje władzy w tamtych czasach, ale to również pokazuje wpływ niektórych badań w rzeczywistym świecie. Więc co znalazłem?

Na początku byłem trochę przygnębiony, szczerze mówiąc. Czy całe to pole było tylko pełne oszustw? Nie. Udało mi się szybko przez to przejść.

Ale potem utknąłem w tym, że tak wiele podstawowych teorii było dość starych — niektóre z lat 50., kilka bardziej współczesnych niż lata 90. Ale to ma sens: to te, które były testowane i ponownie testowane w tak wielu wariacjach.

W końcu doszedłem do wniosku, że to właśnie sprawia, że psychologia społeczna staje się dojrzała: badacze wielokrotnie sprawdzają wariacje z subtelnymi różnicami. A skandale rzeczywiście obudziły tę dziedzinę i sprawiły, że poważnie zaczęła podchodzić do problemów, z którymi się borykała.

Myślę również, że dziedzina została zaszkodzona przez pewne zachęty: ci, którzy chcieli zastosować badania w organizacjach i uzyskać opłaty za doradztwo oraz czas na scenie, oraz dziennikarze, którzy szukali efektownych nagłówków. Dobra nauka społeczna powinna być prawdopodobnie dość nudna.

Nie jestem naukowcem społecznym, ale czasami udaję, że nim jestem w telewizji (cóż, w radiu). Tak więc to stało się zabawnym projektem, który pozwolił mi zanurzyć się w coś nowego.