Reageren op de "mythes" van private credit: Mythe 1: "$40T markt, slechts $2T is leveraged lending" > Private credit herdefiniëren om alle niet-publieke schulden op te nemen om het probleem te minimaliseren. De risicovolle $2T is wat breekt. Mythe 2: "Transparanter dan publieke credit" > Transparant voor de kredietgever, ondoorzichtig voor iedereen. Academici noemden het "mark to myth." DOJ waarschuwde deze week voor fund-to-fund marks. Blue Owl blokkeerde terugbetalingen toen de marks de realiteit ontmoetten. BDC's verhandelen 20% onder de aangegeven NAV. Mythe 3: "Het is verhandelbaar - $6B verhandeld YTD" > $6B uit hoeveel totaal? Als het liquide is, waarom blokkeerde Blue Owl dan terugbetalingen en dwong een fusie met 20% korting? Waarom verhandelen BDC's 20% onder de marks? Mythe 4: "Vermindert systeemrisico" > Banken lenen aan fondsen via sublijnen. Fondsen verpakken in CLO's. Verzekeraars kopen CLO's. Banken houden SRT van verzekeraars. Levensverzekeraars houden $2,5T illiquide bij 20-jarige lage kapitaalbuffers.