Biyoteknolojinin kendi David Sack'larına ihtiyacı var Geçen yılı düşündüğümde, bir şey bana giderek daha açık hale geldi: biyoteknolojinin acilen bir kamu savunucusuna ihtiyacı var. Bilimsel ilerlemeyi politikaya dönüştürebilen, sektörün dağınık seslerini tutarlı bir gündem haline getirebilecek ve biyoteknolojiyi niş bir teknik alan yerine stratejik ulusal öncelik olarak çerçeveleyebilen biri. Bu, sektörümüzün karşı karşıya olduğu en büyük yapısal zayıflık olabilir. Yapay zeka ve kripto arkasındaki politika ivmesini izlemek sinir bozucuydu. Bu sektörler sadece teknolojinin ilerlemesi nedeniyle değil, David Sack gibi kişilerin merkezi bir örgütleyici güç oluşturması nedeniyle hızlı hareket etti. Tutarlı bir anlatı inşa ettiler, kurucuları ve yatırımcıları bir araya getirdiler ve teknoloji endüstrisinin çabalarını Washington'a odakladılar. Biyoteknolojinin bir karşılığı yok. Bunu daha da sinir bozucu kılan şey, yapay zeka politikasındaki aciliyeti yönlendiren mantığın neredeyse kelimesi kelimesine biyoteknolojiye uygulanması: Çin ile rekabet. Ulusal güvenlik. Yerel üretim kapasitesi. yabancı tedarik zincirlerine stratejik bağımlılık. Son yürütme emirlerinin çoğunda "yapay zeka" veya "nadir topraklar" kelimesini "biyoteknik" ile değiştirebilirsiniz ve mantık mükemmel şekilde geçerli. Bunlar, biyoteknoloji ekosistemine yatırım yapmak ve hızlandırmak için bariz, iki partili nedenler olmalı. Ama dava aynı netlik ve güçle sunulmuyor. sorunun bir kısmı PR başarısızlığı. Çoğu politika yapıcı, biyoteknolojinin ilaç ≠ olduğunu anlamıyor. biyoteknoloji girişimleri yenilikçilerdir; İlaç sektörü, inovasyon alıcısıdır. Ama Washington'da bu gruplar karışıyor. Erken aşama biyoteknoloji, milyarlarca dolarlık mevcut devletlerle aynı politika tartışmalarına çekiliyor ve sonuç öngörülebilir: gerçek yeniliği yapan kişiler temsil edilmiyor. Bir diğer sorun ise parçalanma. Yapay zeka ve kripto hızlandı çünkü topluluk bir hareket gibi davrandı. Kurucuları, işletmecileri, yatırımcıları ve politika yapıcıları bir araya getiren bir ağırlık merkezi vardı. biyoteknoloji ise akademik laboratuvarlar, NIH, FDA, girişimler, ilaç şirketleri, eyalet hükümetleri ve uzun bir yatırımcı kuyrukları arasında yaygındır. Büyük ilaç şirketleri ve küçük biyoteknoloji genellikle aynı önceliklere ve teşviklere sahip değildir. Bu parçaları tutarlı bir bütüne dönüştüren birleştirici bir düğüm yoktur. Biyoteknoloji sadece daha fazla yeniliğe ihtiyaç duymaz; Koordinasyon gerekiyor. Bu sektörün neden önemli olduğunu açıklayabilen, jeopolitik gerekçe ortaya koyabilecek, düzenleyici netliği savunan ve bilim ile Washington arasında çeviri yapabilecek birine ihtiyacı var. Biyoteknolojiyi stratejik bir ulusal varlık olarak çevreleyebilecek bir anlatı kurabilen birine ihtiyacı var, niş bir teknik alan değil. Biyoteknolojinin David Sacks'e ihtiyacı var: bir hareket kurucusu, bir politika savunucusu, bir anlatı mimarı. Biri bu rolü üstlenene kadar, sektör dünya standartlarında bilim üretmeye devam edecek ve kültür, politika ve ulusal strateji açısından ağırlığının çok altında kalacak.