1915-1917 yılları arasında I. Dünya Savaşı'nın batı cephesi, savaşın maddi ve siyasi gerçeklikleri nedeniyle yaratılan (yerel) kontrol kaybı senaryosu olarak görülebilir. Kitlesel taarruzların 'hayat boşa gitmesi' olduğu modern anlatı, bunlara yol açan askeri hesaplamayı görmezden gelir.

Modern savaşta stratejik girişimi kurmak ve sürdürmek için saldırı eylemi gereklidir. Stratejik girişim olmadan, sadece rakibinize tepki veriyorsunuz ve rakibiniz stratejinizi sizin için belirleyebilir. Başka bir deyişle, saldırmamak kaybetmek demektir.

Savunma silahlarının göreceli gücü, bir atılmayı zorlamak için 3:1 (bazen 4:1) sayısal avantajın gerekli olduğunu belirtiyordu; rakip bu avantajı tehdit altında olmayan cephe bölgelerinden demiryolu takviyeleri getirerek kolayca ortadan kaldırabilirdi.

Sonuç olarak kötü şöhretli bir et değme makinesi ortaya çıkıyor ve geriye dönüp bakıldığında anlamsız bir can kaybı gibi görünen bir şey. yerel anlamda, hiçbir karar verici bireysel olarak katliamın devam etmesini engelleyemezdi.