het westelijk front van de eerste wereldoorlog 1915-1917 kan worden beschouwd als een (lokale) verlies van controle scenario dat is gecreëerd door de materiële en politieke realiteiten van de oorlog. het moderne verhaal dat massale offensieven een 'verspilling van leven' waren, negeert de militaire berekeningen die tot hen leidden.

aanvallende actie is noodzakelijk in moderne oorlog om het strategisch initiatief vast te stellen en te behouden. zonder het strategisch initiatief reageer je alleen op je tegenstander, die dan jouw strategie voor jou kan dicteren. met andere woorden, niet aanvallen is verliezen.

de relatieve kracht van defensieve wapens dicteerde dat een numeriek voordeel van 3:1 (soms 4:1) noodzakelijk was om een doorbraak te forceren, een voordeel dat de tegenstander gemakkelijk kon tenietdoen door versterkingen per spoor te brengen vanuit niet-bedreigde gebieden aan het front.

het resultaat is de beruchte vleesfabriek, en wat achteraf gezien lijkt op een zinloze verlies van leven. in lokale zin kon geen enkele besluitvormer individueel de voortzetting van de slachting voorkomen.