Belki şaşırtıcı olabilir, ama bir B2B girişimciye bir tavsiyem olsaydı, kültür, uygulama veya ürün nüanslarıyla ilgili olmazdı. Benim tavsiyem, üzerinde çalıştığınız şeyin müşterilerin çok istediği bir şey olduğundan emin olmanız olurdu. Efsanevi Frank Slootman ise "şişede şimşek" deyimini kullanır. Müşteriler sadece radikal şekilde daha iyi bir teknolojiyi değiştirir veya yeni bir şey dener. Eğer öneriniz "[mevcut kişi] çok pahalı" ya da "arayüzümüz daha iyi" ise, genellikle henüz şimşek yok. "Sahip olmak güzel" teknolojileri şu şekilde görünüyor: * "Yatırım getirisini nasıl kanıtlayabiliriz?" * "Birkaç hafta içinde size döneceğiz" * "[mevcut satıcı]dan nasıl daha iyisin?" " "Şu anda yoğunuz ama size geri döneceğiz" * "Sadece zaman meselesi - sonunda oraya varacağız" Bazen bu müşteriler sonunda satın alıyor. Ama bu uzun satış döngüleri, çok yüksek fiyat puanları ve çok fazla sermaye ile birleşmedikçe işkence gibi gelebilir. Bunu yazmaya motive olmamın sebebi, şu anda bir girişimci (veya risk sermayedarı) için durumun daha da kafa karıştırıcı olması. Müşteriler, patronları ve yönetim kurulları "yapay zeka teknolojisi satın almalısınız" diyerek benzersiz bir durumda. Bu yüzden "[alan adını] için gerçek bir şey" veya "[alan adını] için ajanlar" aramaya başlıyorlar. Yine de, çoğu zaman tanımlanmış bir kullanım alanı bile yoktur. Kurucu yanlış sinyal alıyor, "mutlaka sahip olmak" ürünü olduğunu düşünüyor. Ancak bütçe dalgası sonunda ortaya çıktığında, müşteriler yapay zeka harcamalarını daha az tedarikçiye yönlendirecek ve bazı "sahip olması güzel" yapay zeka girişimleri de kaybın içinde boğulabilir. Yüzlerce kurucunun bu süreçten geçtiğini gördüm (transformatör öncesi ve sonrası). En kötü olan, yıllarını pazarın çok ihtiyaç duymadığı fikirlerle harcamaları ve çoğu zaman sonunda çok az maddi ödül almaları. Tanıdığım en iyi kurucular, müşterilerin kapılarını çalmak için kapılarını döndürdüğü bir ürün pazarı bulana kadar aramaya ve yinelemeye devam ediyorlar.