Ağ durumları her zamankinden daha gerçek ama geriye bir soru kalıyor: Bütün bir şehri nasıl başlatırsınız? İşte ağ durumlarının internet ölçeğinde büyüyüp büyüyemeyeceğine dair araştırmamız ↓

@balajis, Network State konferansını harika bir özet yazısıyla tamamladı: "Pop-up'lar yeni girişimlerdir":

Kaçış kapısı (ve internet topluluklarının tezahürü), Ağ Durumlarına bakmanın yalnızca bir yoludur. Öncelikle (uzaktan) teknoloji çalışanlarına hizmet etmeye yönelik mevcut odaklarında, dijital göçebeliğin bir evrimidirler. Bu mercekten bakıldığında "neden şimdi" açıktır. Bu kripto değil, Zoom.

Artık uzaktan çalışma bir olasılık olduğuna göre, ağ devletleri, sanayi veya maden kasabaları gibi işler yaratma yönünde acil bir baskı olmadan var olabilir. Bunlar aynı zamanda daha önce var olmayan bir pazarı daha verimli hale getirme girişimidir. Elbette, küresel mobilite yeni değil ama müşteri her zaman ülke değil, kurumdu. Ve şirketlerin kendilerinin de konum arbitrajı için canlı ve rekabetçi bir pazarı yoktu.

Ağ devletleri bu pazardaki rekabeti hızlandırır ve doğrudan küçük şirketlere (hatta hatta özellikle tek kişilik şirketlere) hitap eder. Temel bir ticari geri bildirim döngüsü kurulabiliyorsa, rekabet kaliteye dikkat etmelidir.

Oradan dikkatimizi bu yarışmanın doğasına çevirebiliriz. Bahsetmek istediğim şey, ağ durumlarının birbirleriyle nasıl rekabet edeceğinin bir sonraki aşaması. Sakinleri nasıl edinecekler?

İlk üyeler, liderliğin ve oradaki diğer insanların deli olmadığına güvenmek zorundadır, bu nedenle doğrudan satışlar (içerik pazarlaması gibi diğer anlatı oluşturma çabalarıyla güçlendirilmiştir) başlangıçta tek seçenektir. Ancak, bu aynı zamanda en az ölçeklenebilir kanaldır. Keith Rabois liderliğindeki Miami'ye taşınma, bunun başlangıçta oldukça etkili olabileceğini ancak anlatı değiştikçe zamanla azalabileceğini gösterdi.

Daha az araştırılan yaklaşım, ödüller ve yönlendirme teşvikleri gibi geleneksel web 2.0 edinme yöntemlerini kullanmak olacaktır. Ancak bir kupon ailenizi taşımanıza gerçekten yardımcı olmaz, bu nedenle onu uygulanabilir kılmak için burada bir miktar yenilik yapılması gerekir. Bu da bizi...

Kripto-yerel satın alma mı? Ağ durumu projelerinin kripto topluluklarıyla bu kadar yakından bağlantılı olması uygundur (ve tesadüfi değildir). Kripto katılımcıları daha uzaktan çalışma eğilimindedir ve teknolojinin kendisi para ve yönetişimde verimli, izinsiz inovasyonu destekler.

Bu, yeni devletlerin veya ağ topluluklarının, düzenleyiciler, avukatlar ve finansörler olmadan çok daha küçük ölçeklerde verimli bir şekilde çalışmasına olanak tanıyacaktır. Bunun yerine geliştiricilere, tasarımcılara ve denetçilere ihtiyacınız olacak, ancak onlar aynı zamanda hedef demografidir.

Sadece bir şirket değil, bir protokol olmak yeni kapılar açar. Özellikle: - İhraç araçları (örneğin, @bittensor); - Puan sistemleri ve airdroplar; - "Devlet fonları" ve Stratejiler.

Sahiplik, zenginlik ve girişim etrafında inşa edilen büyüme stratejileri, geleneksel internet satın alma modellerinden daha umut verici olabilir. Ayrıca Amerika ve diğer ülkelerin orijinal yerleşim hikayelerinde de güçlü benzerleri var.

Bu, ağ durumlarının temel sözde sırrı mı? Kripto gerçekten yönetişim için değil, satın alma için oradadır. Kripto çiftçiliğinin fiziksel konumlara uygulanması (daha iyi bir kelime konumu olmadığı için, ağ durumlarının >10.000 katılımcıya) ulaşması için en ölçeklenebilir yolu sunabilir).

Hala bana pek uymayan bir şey de ilgi alanına dayalı nişler. Londra ve New York gibi şehirler, değişen ve geniş ilgi alanlarına, hobilere ve topluluklara sahip olmanızı sağlar. Başlangıç-ürün benzetmesi, "çok fazla şey yapmaya çalıştıkları" şeklinde olacaktır.

Çözüm, bir ağ toplumunu tek bir birleştirici temaya veya ilgi alanına odaklamak olacaktır ve bunun bazı nişler için işe yarayabileceğini düşünüyorum. Ancak bu fikrin en kötü örneği, dini topluluklara bağlı ağ toplumlarıdır. Bunlar, kod tabanlı yönetişim fikriyle bağdaşmaz ve dini kültlere devredilme riski taşır. Bir önyükleme / GTM stratejisi olarak niş yapmak önemlidir, ancak tek bir dinin dışındaki insanların hoş karşılanmadığı fikri çok zor güç dinamiklerine yol açacaktır. Sonuç olarak, Londra ve New York'un isteğe bağlı olmasının bir hata değil, bir özellik olduğunu düşünüyorum.