W wielu aspektach praca krytyka jest łatwa. Ryzykujemy bardzo mało, a jednocześnie cieszymy się pozycją nad tymi, którzy oddają swoją pracę i siebie pod nasz osąd. Rozkwitamy dzięki negatywnej krytyce, która jest przyjemna do pisania i czytania. Ale gorzka prawda, z którą musimy się zmierzyć, to to, że w wielkim schemacie rzeczy przeciętny kawałek śmieci jest prawdopodobnie bardziej znaczący niż nasza krytyka, która go tak określa. Ale są chwile, kiedy krytyk naprawdę ryzykuje coś, a to jest w odkrywaniu i obronie nowego. Świat często jest nieprzyjazny dla nowych talentów, nowych kreacji. Nowe potrzebuje przyjaciół. Wczoraj wieczorem doświadczyłem czegoś nowego, niezwykłego posiłku z niezwykle nieoczekiwanego źródła. Powiedzenie, że zarówno posiłek, jak i jego twórca zakwestionowali moje wyobrażenia o wykwintnym gotowaniu, to ogromne niedopowiedzenie. Wstrząsnęli mną do samego rdzenia. W przeszłości nie ukrywałem swojego lekceważenia dla słynnego motta szefa kuchni Gusteau: 'Każdy może gotować.' Ale teraz zdaję sobie sprawę, że dopiero teraz naprawdę rozumiem, co miał na myśli. Nie każdy może stać się wielkim artystą, ale wielki artysta może pochodzić z każdego miejsca. Trudno sobie wyobrazić skromniejsze pochodzenie niż to geniusza, który teraz gotuje w Gusteau’s, który jest, w opinii tego krytyka, niczym mniej jak najlepszym szefem kuchni we Francji. Wkrótce wrócę do Gusteau’s, głodny więcej.