Dlaczego kryzys z 2008 roku wcale się nie skończył 👇 1/2 Teraz, gdy @robilypj i Carlo Palombo zostali uniewinnieni, warto pamiętać, że absolutnie nikt na poziomie kierowniczym nie poniósł odpowiedzialności karnej za to, co wydarzyło się w 2008 roku. Wręcz przeciwnie, 17 lat później dopiero teraz zaczynamy odczuwać ostre konsekwencje ratowania banków - szczególnie w kontekście kosztów publicznych i wpływu nieustannego odkładania problemu na później, zamiast właściwego umorzenia złych długów. Rzeczywiście, dług, którym obciążone były bilanse rządowe od 2008 roku, aby załatać lukę kapitałową w sercu systemu finansowego, dopiero teraz zaczyna wracać w postaci prohibicyjnych kosztów obsługi długu oraz wpływu na dochody klasy średniej i pracującej (zapytaj Rachel Reeves). Jednak fundamentalna rzeczywistość stojąca za tym smutnym stanem rzeczy jest wciąż rzadko poruszana. A jest to prosta prawda, że zamiast zmuszać do umorzeń tych, którzy powinni ponieść te koszty (ponieważ to ich złe decyzje doprowadziły do tego kryzysu), zdecydowaliśmy się utrzymać ich na powierzchni kosztem podatników. Nawet dzisiaj. Rynki oczywiście to rozumieją. Dlatego większość banków ma stabilny zwrot z kapitału od czasu kryzysu i nigdy naprawdę się nie odbiła. Jest głębokie przekonanie, można by powiedzieć, że takie banki nigdy nie powinny mieć politycznie pozwolenia na zapewnianie zwrotów powyżej parytetu dla akcjonariuszy, dopóki ich TRWAŁE subsydia państwowe nie zostaną zlikwidowane. Jednakże, (przynajmniej na podstawie bilansów banków centralnych) może to zająć lata, jeśli nie dekady. Rzeczywiście, obecny konsensus jest taki, że nadmierne bilanse banków centralnych (wszystkie wspierane długiem rządowym, który musi być obsługiwany przez podatników) mogą stać się stałym elementem systemu finansowego, ponieważ bez tego infrastruktura systemu finansowego zmierza ku zatorom i awariom. Absurdalność tej sytuacji polega na tym, że w miarę jak niespójność tego systemu prowadzi do wyższych stóp procentowych w celu radzenia sobie z niedoborami po stronie podaży w realnej gospodarce, to BANKI stają się kluczowymi beneficjentami tego systemu (gdy wysokie stopy procentowe materializują kapitał do załatania ich dziur na stałym poziomie poprzez znacznie wyższe niezarobione przepływy kuponowe przekazywane bankom w postaci odsetek od rezerw). Jednak gdy politycy i rządy odważają się zmniejszyć niesprawiedliwy podział dochodów podatników na rzecz banków poprzez podatki nadzwyczajne, rynki i banki znów wpadają w panikę, grożąc niestabilnością, szczególnie w takich miejscach jak Włochy. Rozwiązaniem Meloniego w tej dylemacie było zawarcie tymczasowego rozejmu z systemem bankowym. Jeśli rządy nie mogą odzyskać niezarobionych dochodów od banków na rzecz podatników, to również akcjonariusze banków nie mogą. Aby uniknąć podatków nadzwyczajnych, banki zostały zamiast tego poinformowane, że muszą trzymać te zyski w rodzaju specjalnego funduszu rezerwowego. Rząd nie mógł sięgnąć po te pieniądze, ale również akcjonariusze nie mogli. Wypłacanie dywidend lub wykupów z tych pieniędzy było zabronione. Niestety, nie nałożono podobnych warunków na zakup akcji innych banków. Jeśli zastanawiasz się, jak jeden z najsłabszych sektorów bankowych w strefie euro znalazł zasoby na przeprowadzenie transakcji przejęć transgranicznych, oto odpowiedź. Obecny szał M&A we Włoszech jest w dużej mierze sposobem na zwrot całej tej nadwyżki gotówki, która znajduje się w systemie bankowym we Włoszech, poprzez przepływ transakcji, który nagradza akcjonariuszy poprzez wzrost wartości akcji związany z M&A. Na przykład w umowie UniCredit BPM, akcjonariusze BPM otrzymaliby premię w postaci akcji UniCredit. Te są znacznie bardziej płynne niż BPM i dlatego łatwiejsze do spieniężenia w sposób, który może zrealizować tę premię w postaci gotówki (bez całkowitego załamania akcji banków). Tymczasem UniCredit - którą Włosi już lubią nazywać "bankiem bezpaństwowym" - zyskałby większą dominację na rynku, co potencjalnie wpłynęłoby na krajowy rozkład kredytów, stając się jeszcze bardziej dominującym i bezpaństwowym z natury (zauważ jego ruchy w kierunku Commerzbanku).

Drogi @saylor, Spędziłem cztery lata, śledząc Twoją mądrość. Dziękuję za zmianę mojego życia. Pozostań pokorny. Krótkie fiat. Długie Bitcoin. 🟠📈