Ya "Cry It Out" uyku eğitimi (yani yok olma temelli uyku eğitimi) gençlerde ruh sağlığı sorunlarına katkıda bulunsaydı ne olurdu? Bazı açılardan, bu bir çocuğa yapılacak en çılgın şey (ve inanılmaz derecede kötü bir bilime dayanıyor). Yüzyıllar boyunca aileler sorunsuzca birlikte yattı, ancak modern zamanlarda bu giderek tabu haline geldi... Neden? Bir bebeğe tekrar tekrar duygusal tepki vermemek nasıl sağlıklı olabilir? Bu, onların stres kalibrasyonuna, bağlanma beklentilerine ve kendini düzenlemelerine ne yapar? Bu durum uzun vadeli ilişkilerinde ve sosyal bağlantılarında nasıl yankılıyor? Çalışmaları okudum ve kötü tasarlanmış, zayıf desteklenmiş. Yine de, verileri kendileri incelemeden bu çılgın protokolü körü körüne takip eden bir ebeveyn nesli var. Adil olmak gerekirse, birlikte uyumanı destekleyen veriler de zayıf, ancak yüzyıllardır bir emsal var, bu yüzden 1920'lerden beri büyük ölçüde uygulanan yeni bir yaklaşımdan çok daha rahat hissediyorum. Biraz bağlam vermek gerekirse, 20. yüzyılda, psikolojiyi sert bir bilim haline getirmekle ilgilenen davranışçı John Watson (1928) Amerikan Psikoloji Derneği başkanı olarak sevgiye karşı mücadeleye başladı. Davranışçılık paradigmasını çocuk yetiştirmeye uyguladı ve "fazla anne sevgisinin" tehlikeleri konusunda uyarıda bulundu. 20. yüzyıl, "bilimin" annelerden, büyükannelerden ve ailelerden daha iyi bir çocuk yetiştirileceğini bildiği varsayımının bir zamanıydı. Bir bebeğe fazla iyilik göstermek, mızmızlanan, bağımlı, başarısız bir insan olurdu. O döneme ait bir devlet broşüründe "annelik bebeği sessizce, huzur veren pozisyonlarda tutmak demek" ve "kolları yorulduğunda anne hemen durmalı" çünkü "bebek asla yetişkini rahatsız etmemelidir" önerildi. Altı aydan büyük bir bebek, "beşikte sessizce oturmayı öğretmelidir; aksi takdirde, annesi tarafından sürekli izlenip eğlendirilmek zorunda kalabilir, bu da ciddi bir zaman kaybı olur." Gerçek tam tersi. Artık biliyoruz ki, bir çocuğun kortizol seviyesini görmezden gelmenin güven ve bağlılığı zedelediğini biliyoruz. Yine de, bugün tanıdığım her genç ebeveyn, çocuklarının sessizce ağlamasına izin vermesi için beyin yıkandı. Gerçekten çılgınca.