Bu tartışmaya ilginç bir yan yan olarak, bunun Woke olmanın ve mağduriyet yönelimini benimsemenin nihayetinde işlevsel bir psikopatolojinin bir uzantısı olarak psikolojik bir savunma mekanizması olduğu anlamına geldiğini fark edin. Woke, temelde birinin dünyadaki başarısızlığına bakmak ve "Yaptığımı işte kötü olmalıyım" gibi bir şeye inanmaktan kendini korumak, Müdür Skinner gibi, "Hayır, ben kötü olan değilim; Toplum, benim gibi insanları aşağı tutan dev bir komplo." Fonksiyonel olarak psikopatolojide bu, doğuştan gelen bir düşünce durumu ya da temelde bozuk olmanın sonucu değildir. Bu, kontrolü dışa çıkaran öğrenilmiş uyumsuz bir davranıştır, yani daha büyük başarı bulamamanın suçu ve gerçekten işlevsel olarak psikopatolojik, çok toksiktir. Bu, artan bir nesilde aşağıya doğru hareketlilik algısı olduğunda Woke düşüncesinin neden eğilimli ve yükseldiğini açıklar (bu algının haklı olup olmadığı başka bir soru, ancak sadece algı gereklidir). Aşağıya doğru hareket eden koşullarda, adil ya da adil değil, bir kişinin başarısızlığı nedeniyle çıkarabileceği sonuçlardan biri yaklaşık olarak "Berbatım" olur; bu, Uyanık ideolojiler tarafından kontrolün uyumsuz dışa yönelmesine yönlendirilebilir, dolayısıyla suçlanabilir; toplumun "sizin gibi insanlara" karşı görünmez bir komplo içinde örgütlendiğine inanır, genellikle günah keçisi olabilecek bir grubu suçlarlar. beyazlar, zenginler, Yahudiler veya başarılı göçmen toplulukları gibi. Woke, sorumluluktan (özellikle koşullar gerçekten adaletsiz veya adaletsiz olduğunda) toksik bir psikososyal savunma mekanizması olarak mantıklı değil mi?