Hoe zullen de economische uitkomsten eruitzien naarmate transacties worden gedelegeerd aan AI-agenten? Zullen menselijke verschillen worden gladgestreken, wat leidt tot meer homogene uitkomsten, of zullen ze worden gerecreëerd en mogelijk zelfs versterkt? Zullen AI-agenten ongelijkheid verminderen, of zal deze aanhouden en mogelijk nieuwe vormen aannemen? Zullen AI-agenten informatie-asymmetrie in principal-agentrelaties elimineren, of nieuwe fricties introduceren? Een nieuw paper met K. Lee en @sanjog_misra biedt enkele vroege antwoorden: 1) AI-agentische interacties genereren, als het er al op aankomt, meer spreiding en heterogeniteit in economische uitkomsten dan menselijke benchmarks. 2) De spreiding van agentische interacties kan direct worden herleid tot niet-instrumentele eigenschappen en vooroordelen van menselijke principals die de aansturing doen. De hypothese van grotere homogeniteit vanuit (AI)agentische interacties lijkt niet te kloppen. 3) Er zijn aanzienlijke verschillen in "machinevloeiendheid" — het vermogen om prompts te schrijven die de agent afstemmen op het doel van de principal. Sommige principals zijn beter in het maximaliseren van agentische uitkomsten dan anderen. Kenmerken van de principal voorspellen de prestaties van de agent, wat wijst op een nieuwe bron van ongelijkheid. 4) Sommige eigenschappen hebben een vergelijkbare relatie met uitkomsten als menselijke interacties, maar andere keren omgekeerd, bijvoorbeeld het geslachtsverschil in onderhandelde uitkomsten. 5) De principal-agentrelatie verandert: de prompt fungeert nu als contract. Maar de black-box-objectieve functie van de agent impliceert een nieuw type contractonvolledigheid, dat we breed "specificatiegevaar" noemen. Naarmate economische activiteit verschuift naar autonome agenten, kan de primaire bron van marktdistorsie verschuiven van informatie-asymmetrieën tussen partijen naar de mentale modellen van de principals over de AI-agenten aan wie ze delegeren.