“De overleden econoom Carlo Cipolla schreef ooit dat de meest onderschatte kracht van de mensheid domheid is—niet kwade opzet of hebzucht, maar de constante capaciteit van mensen om zichzelf en anderen te schaden zonder winst. Zijn waarschuwing was niet alleen van toepassing op individuen; het geldt voor instellingen, markten en naties. De gevaarlijkste actoren zijn niet de schurken die anderen willen uitbuiten—het zijn degenen die vol vertrouwen in de ondergang storten en waarde met zich meebrengen. ” De @Lux_Capital LP-brief is een waardevolle lees voor elke allocator. Zowel GPs als LPs kunnen veel leren van deze sectie over Cipolla’s wet in hun Q3 2025-update. Het spreekt veel van de onderwerpen aan waarover ik de afgelopen drie jaar heb geschreven: overmoed, risicobeheer en objectiviteit — het vermogen om betere, rationelere beslissingen te nemen. Deze kwesties worden vaak over het hoofd gezien in een industrie die de illusie van intuïtie en onderbuikgevoel viert — het resultaat hiervan is middelmatige prestaties en zwakke volharding. Als je een nalatenschap wilt opbouwen, moet je het materiaal bestuderen van figuren zoals Kahneman, Duke en Mauboussin. “We hebben Cipolla’s wet bij Lux omgekeerd door antifragiele besluitvormingssystemen, gewoonten en heuristieken te bouwen die het gemakkelijker maken om positieve kansen te grijpen terwijl we ons verzetten tegen gebrekkig denken. We hebben geleerd van vrienden zoals de overleden Danny Kahneman, evenals Annie Duke en Michael Mauboussin over het denken over risico en besluitvorming om fouten van omissie (en de permanentie van spijt, met een enkele zilveren kogel per partner per fonds, zelden gebruikt of geëxploiteerd) en fouten van commissie in positionering te minimaliseren. We geven de voorkeur aan proces boven impuls, structuur boven spasme. De ongeduldige of impulsieve instincten van de ene partner worden getemperd door de pragmatische pacing van een andere. Het vermijden van de ongedwongen fout—of het nu gaat om portfoliobouw, partnerschappen of perceptie—is stilletjes gecomponeerd als rente op voorzichtigheid. We streven ernaar om vangrails te bouwen tegen onze eigen overmoed, en door de slimme sluwheid en zelfs oprechte dwazen van anderen te observeren, worden we eraan herinnerd dat overleven en succes vaak niet toebehoren aan de dappersten, maar aan de minst zelfdestructieve.” Goed gedaan @wolfejosh en co. 👏