Dış politika 'kuralları' saçmalık. Her zaman kendi anımızdayız - ve geçmişten modeller bizi yanlış yola saptırabilir. Örneğin 'Realizm' çoğunlukla Bismarck'ın derslerini günümüze uygulamaya çalışıyor. Ama Çin'in Almanya gibi olduğunu ve Batı ile çatışmayı körükleyeceğini varsayamazsınız - ya da Atina ile Sparta'nın biraz tanıdık bir çatışması olduğu için. Çin tarihsel olarak bölgesel bir hegemon olmaya çalıştı ve 1979'dan beri bir komşusunu işgal etmedi; o zaman Vietnam'a saldırdı, pek bir şey başaramadı - sonra geri çekildi. Bir yerin uzun kültürü ve tarihi, en azından bir üniversitede düşünülen bir model kadar önemlidir. Batı diplomasisinin büyük bir kör noktası, bu 'modelleri' takip etmek, potansiyel 'rakipler' hakkında tarihsel, sosyal ya da dilsel bilgi olmadan takip etmektir. Ve bu rakipleri 'eşleştirmek' için yapılan eğilimli çabalar, modellerin öngördüğü koşulları yaratabilir. Ama önce bir anlaşma yapmaya çalışırsanız - işe yarayabilir. ABD'de bunu gerçekten bilemeyiz çünkü her zaman en kötüsünü varsayıyoruz, mümkün olduğunca kışkırtıyoruz ve rakiplerin tepkilerini ilk varsayımların doğrusu olarak kabul ediyoruz.