Modern psikiyatri uydurma bir anlatıya dayanır, diyor @Mad_In_America'nin yayıncısı Robert Whitaker. İşte şizofreni üzerine yapılan iki çalışmanın ona bir şeylerin yanlış olduğunu fark ettirdiği yol: "Bunlardan biri, Harvard araştırmacılarının 1994'te yayımlanan ve şizofreni hastalarının uzun vadeli sonuçlarını inceleyen bir çalışmaydı ve 1970'lerden beri *azaldıklarının* iyileşmediklerinin—ve şimdi 20. yüzyılın ilk üçte birindekilerinden daha iyi olmadıklarını söylediler. Şimdi 20. yüzyılın ilk üçte birine bu karanlık çağlar olarak bakıyoruz. Peki, kimyasal dengesizlikleri düzelten bu modern ilaçlarla nasıl daha iyi durumda değiliz?" İkinci çalışma, Hindistan, Kolombiya, Nijerya gibi üç gelişmekte olan ülkedeki hastaların sonuçlarını ABD ve diğer beş gelişmiş ülkedeki daha uzun vadeli sonuçlarla karşılaştıran Dünya Sağlık Örgütü tarafından yapılmıştır: "Gelişmekte olan ülkelerdeki sonuçlar, gelişmiş ülkelere göre çok, çok daha iyiydi—öyle ki, gelişmiş bir ülkede yaşamak, şizofreni tanısı konursa iyi bir sonuç alamayacağınıza dair güçlü bir öngörücü olduğuna karar verdiler." Ve işte büyük fark: Gelişmekte olan ülkelerde, Amerika'daki gibi uzun vadeli değil, antipsikotik ilaçları *kısa vadede* kullandılar. Whitaker daha fazla araştırma yapmaya karar verdi ve o zaman bu ilaçların beyindeki kimyasal dengesizlikleri düzelttiği fikrinin hiçbir temeli olmadığını fark etti; onlarca yıldır bize söylenenlerin aksine. "İnsanları aramaya başladım... bana ilaçların beyindeki kimyasal dengesizliği düzelttiğini söylemişti. Dedim ki: 'Bana şizofreninin sebebinin çok fazla dopamini nerede bulduğunu gösterebilir misin? Yoksa depresyona çok az serotonin olduğunu gerçekten nerede bulduğunu gösterebilir misin?' Ve Tanrı'ya yemin ederim, şöyle dediler: 'Aslında bunu bulamadık. Bu, diyabet için insülin gibi ilaçları neden almaları gerektiğini açıklamak için bir metafor.' Ve dedim ki: 'Diyabet için insülinin bir metafor olduğunu anlıyorum, ama kesinlikle bu kimyasal dengesizlikleri buldunuz. Ve sadece senin yaptığın araştırmayı okumak istiyorum.' Ve ilk kişi şöyle diyor: 'Hayır, gerçekten bulamadık.' İkinci kişi: 'Hayır, gerçekten bulamadık.' Sonra Risperdal'ın yapımcılarına gittim, bu ikinci nesil bir atipik ve Risperdal sadece beyindeki dopamin dengesizliğini değil, aynı zamanda serotonin dengesizliği olarak pazarlanıyordu. "Ve o zamanlar aslında araştırmacılara ulaşmayı başardım, ne dediler biliyor musun? ' Evet, bu tam anlamıyla saçmalık... Bunu söylememize biraz utanıyorum," dedi bana.