AK, LLM'lerle (büyük dil modelleri) konuşurken, bunu görmek için daha az "siz" kullanmanızı önerir; önce bu alandaki uzmanların kim olduğunu sorun, ardından yapay zekanın alandaki uzmanları simüle etmesini sağlayarak soruları yanıtlayırsınız, böylece daha iyi sonuçlar alınır. Andrej Karpathy de 2 yıldan fazla bir süre önce State of GPT'de benzer bir şey söylemişti. (İncelemelere bakınız) Andrej Karpathy: Büyük dil modellerini (LLM'leri) yaşayan "varlıklar" olarak değil, süper güçlü "simülatörler" olarak düşünün. Örneğin, bir konuyu derinlemesine incelemek istediğinizde şunu sormayın: "Xyz hakkında ne düşünüyorsun?" Çünkü hiç "sen" yok. Bir dahaki sefere farklı bir soru sormaya çalışın: "Eğer xyz konusunu incelesek, uzmanlar veya paydaşlar gibi en iyi insan grubu kim olurdu? Ne diyecekler? ” Büyük dil modelleri, parmaklarının ucunda çok çeşitli perspektifleri yönlendirebilir ve simüle edebilir. Ama bu, uzun bir "düşünme" ve tetikleme sürecinden sonra kendi görüşlerini oluşturan biz insanlar gibi değil. Eğer bir soruyu zorlamak için "sen" kelimesini kullanmakta ısrar ederseniz, model verilerin ince ayarına dayanarak örtük bir "kişilik göme vektörü" çağırmak zorunda kalır ve ardından sizin için bir cevap simüle etmek için o kişilik gibi davranır. (Not: Basitçe söylemek gerekirse, "sen" diye sorduğunuzda, yapay zeka eğitim verilerindeki en yaygın cevap kalıplarına göre sizi "kamuya açık yüz" maskesi takıyor, gerçek bir kişinin farkında bir kişilik yaratmak yerine.) ) Tabii ki, bunu yapmak sorun değil ve cevabı alacaksınız. Ama birçok kişinin bunu safça "yapay zekaya ne düşündüğünü sormasına" bağladığını ve bunun bir gizem olduğunu düşündüğünü görüyorum. Aslında, nasıl simüle edildiğini anladığınızda, bu gizem ortadan kalkıyor.