Czy istnieje historia w stylu nauk politycznych dotycząca władzy centralnego rządu USA, przechodząca od artykułów konfederacyjnych, przez wojnę secesyjną / rekonstrukcję, do „złotej ery senatu”, nowego ładu, zimnej wojny, prezydentury imperialnej, aż do tego, jak nazywana będzie obecna sytuacja?

Niall Ferguson i Ha Joon Chang nie byli romantyczną parą, której się spodziewałem, nawet w przypadku najbardziej wyrafinowanej teorii podkowy w polityce. A ludzie wciąż twierdzą, że smartfony obniżają wskaźniki dopasowania?!

Artykuł Gethin QJE również cicho odnosi się do debaty "Co było odpowiedzialne za globalną redukcję ubóstwa od 1980 roku, rynek czy państwo?". Transfery bezpośrednie i pośrednie (poprzez wydatki na edukację) stanowią bardzo dużą część tej redukcji.

Wiele osób tweetuje ten artykuł, ponieważ wkrótce ukaże się w QJE. Duże, efektowne wyniki są tweetowane. Ale jest kilka rzeczy z sedna artykułu, które wiele osób może nie zdawać sobie sprawy.

Dla redukcji ubóstwa w Chinach, wzrost dochodów *w ramach* rolnictwa był równie ważny jak przekierowanie sektorowe (przechodzenie z rolnictwa do innych sektorów). Dla Indonezji, wzrost dochodów rolniczych był znacznie ważniejszy niż przekierowanie sektorowe, ale wzrost dochodów w sektorze pozarolniczym również był dość istotny.

Kto dał One Note Johnny'emu przestrzeń w FT?

Indonezja robi coś lepiej niż Indie. Między 1988 a 2020 rokiem, procent zatrudnienia nieformalnego w Indiach w ogóle się nie zmienił, podobnie jak jego odwrotność, procent zatrudnienia na umowę. W przeciwieństwie do tego, między 2001 a 2020 rokiem, Indonezja zmniejszyła nieformalność i zwiększyła zatrudnienie na umowę.

W okresie 1988-2020 w Indiach nastąpiła tylko niewielka zmiana w % pracowników zatrudnionych w pracy za wynagrodzenie, wzrastając z 33% do 37%. (Ale 0 zmiana w % formalnej pracy za wynagrodzenie.) % zatrudnienia w pracy za wynagrodzenie w Indonezji wzrosło z ~37% w 2001 roku do ~50% w 2020 roku (w tym wyższa formalna praca za wynagrodzenie).

Nie jestem pewien, co myśleć o danych, zwłaszcza o historycznych rekonstrukcjach. Ale pasują one do mojego długoletniego poglądu, że Wielkie Odrodzenie Islamskie, które zaczęło się około lat 70-tych, jest jedynie specjalnym, intensywnym przypadkiem znacznie większego zjawiska Globalnego Południa, jakim jest Północ-Południe Divergencja w Sekularyzacji.

Słuchałem podcastu Sinica z Tooze, który jest całkowicie zafascynowany Chinami, obecnie ucząc się chińskiego na poziomie HSK-2. Tooze wydaje się całkowicie nieciekawy wobec wielkiej zagadki: dlaczego inne kraje nie rozwijają się jak Chiny, co dokładnie zrobiły Chiny, czego inne kraje nie mogą naśladować?