Mijn klassieke val in Doom & Quake was altijd een kamer zonder monsters, en een schijnwerper op een voetstuk in het midden, met iets wenselijks bovenop. Soms zette ik zelfs een schijnwerper op de prijs. Elke speler wist, zonder de schaduw van een twijfel, dat als ze de prijs oppakten, de hel los zou barsten. Letterlijk. Maar elke speler deed het toch. Dat is mijn favoriete soort val. De speler WEET dat het een val is, maar wordt gedwongen erin te vallen. Het verwarmt mijn hart.