het is gemakkelijk om regelgeving als de enige schuldige te beschouwen voor waarom we dingen niet meer snel of goedkoop kunnen bouwen, maar dat argument mist een diepere waarheid over het afbrokkelen van industriële capaciteit. Neem de Vogtle-kernreactoren. Ze werden niet alleen door de NRC van de rails gehaald, maar door mislukkingen die veel dichter bij de grond lagen: herhaaldelijk verloop van het bouwmanagement, een ongetraind en onstabiel personeel, een toeleveringsketen die effectief vanaf nul moest worden opgebouwd, en de beslissing om te beginnen met het storten van beton en het assembleren van modules voordat de ontwerpen zelfs maar af waren. Teams maakten slechte lasverbindingen, stortten beton onjuist, leverden modules die niet aan de specificaties voldeden, en slaagden er zelfs niet in om lang-levercomponenten op tijd aan te schaffen. De NRC versnelde de tijdlijnen zeker niet, maar het zou een vergissing zijn om alle schuld aan de regulator toe te schrijven wanneer de kernbreuk zich binnen het engineering-, inkoop- en bouwproces zelf voordeed. De echte bottleneck ligt op het EPC-niveau — de bedrijven die verantwoordelijk zijn voor het coördineren van de engineering, inkoop en bouw van Amerika's grootste kapitaalprojecten. Dit is waar onze nationale capaciteit is afgenomen. We hebben niet langer de industriële kracht die ooit werd belichaamd door bouwers zoals Henry Kaiser, en zonder deze capaciteit tegelijkertijd opnieuw op te bouwen, zal geen enkele hoeveelheid deregulering voldoende zijn. Het goede nieuws is dat software en AI ons nu de kans geven om deze sector opnieuw te overdenken. Door de EPC-stack te moderniseren — van planning en ontwerp tot inkoop en uitvoering op locatie — kunnen we eindelijk complexe projecten leveren met de snelheid en kwaliteit die het moment vereist. @unltdindustries leidt die transformatie, en we zijn trots om hen te ondersteunen.