Mensen vragen me vaak (meestal in slechte trouw) waarom ik hier niet veel achter de "zionisten" aan ga; Het is belangrijk om te verduidelijken en te erkennen dat discours niet in een vacuüm plaatsvindt, de culturele, sociale en politieke context waarin men zich bevindt is vaak net zo belangrijk, zo niet belangrijker, dan de kwesties zelf: Na 7 oktober werd het polemisch noodzakelijk om terug te duwen tegen de ergste excessen van wat we "derde wereldisme" zouden noemen en dus stopte ik simpelweg met het praten over het onderwerp (een onderwerp waar ik jarenlang eerder over had gepost) en nam ik de bewuste beslissing om geen derde wereldpubliek te cultiveren. Waarom? Denk aan de klikken, de enorme groei in "PUBLIKUM!" Omdat mijn positie altijd pro-Europa en pro-Amerika is geweest en altijd zal zijn; Ik herkende vanaf het begin dat deze "globalisering" van de "intifada" zou worden gebruikt om de Europese en Amerikaanse claims op soevereiniteit rhetorisch te ondermijnen en de realiteiten van wat we nu de Grote Vervanging noemen te negeren en af te wijzen. Scheuren in die façade kwamen vrij snel aan het licht, aangezien accounts die eerder waren geassocieerd met immigratie overgingen naar "anti-zionisme" en hun nieuw gevonden publiek extreem ontevreden was met eenvoudige tegenreacties op het onderwerp immigratie terwijl ze tegelijkertijd "mossad" de schuld gaven van aanvallen met messen door migranten op plaatsen zoals Ierland. Ik ben meer dan tevreden met de keuze die ik destijds heb gemaakt, een keuze om hiertegen terug te duwen en mensen te waarschuwen voor de ernstige gevolgen van zo'n rhetorisch kader - een kader dat me veel, veel vijanden heeft opgeleverd, maar waarvan ik, terugkijkend, het steeds weer zou maken. Het kan nu polemisch noodzakelijk worden om opnieuw terug te duwen tegen het zionisme - de operatie tegen JD Vance is te overduidelijk om te negeren of af te wijzen. Het is onmogelijk om het feit te negeren dat bijna elk prominent account dat eist dat JD Vance zijn personeel of vrienden "VERAFSCHUWEN" of hem oproept om zich terug te trekken of Rubio en anderen steunt, dit doet omdat hun belangrijkste en primaire zorg de relatie van de VS met Israël is, zo niet Israël zelf (meer vaak waar). Als ik een zionist was, denk ik dat ik zou moeten erkennen dat de relatie tussen de VS en Israël, die zo sterk afhankelijk was van de steun van de midden-Amerikaanse dispensationalisten, aan het breken en verwelken is en dit met een toenemende snelheid doet. We keren nooit meer terug naar die goede oude dagen waarin je kon rekenen op onwrikbare steun van een groot deel van het Amerikaanse electoraat, ongeacht wat er werd gezegd of gedaan. De demografie van het land is te veel veranderd en het (unieke) Amerikaanse theologische perspectief dat hieraan ten grondslag lag, wordt door de jeugd verworpen. Mijn gratis advies: Als je de spanningen wilt verminderen en iets van een positieve relatie tussen de twee landen wilt verstevigen, zul je dit doen in een kader dat de geopolitieke belangen en behoeften van de Verenigde Staten respecteert. De dispensationalistische dogma die je carte blanche gaf om eerder te zeggen wat je wilde, zal voor je het weet verdwenen zijn. Eén ding dat ik niet zou doen als ik een zionist was, is het opvoeren van deze campagnes om Vance, Tucker of anderen te smaden in een poging om de GOP terug te brengen naar een soort pre-Trumpiaans status quo. Ik denk dat Vance goed is over Israël en een Amerika-eerst positie zal innemen - dat wil zeggen, wanneer onze belangen overeenkomen, zijn we blij om met hen samen te werken en wanneer ze divergeren, gaan we onze weg, niet die van hen. Maar het tijdperk van zionisme tegen elke prijs, van totaal zionisme, van onwrikbare steun geworteld in een krankzinnig theologisch standpunt, is voorbij. Wat er daarna komt, moet nog worden gezien.