Sosyalistler, "geç aşama kapitalizmi" fikrini icat edip sonra kınarlar, ancak gerçekte neyin değiştiğini hiç tanımlamazlar. Baskı yapıldığında, tanımladıkları şey aslında kapitalizm değil. Bu dostluk, korporatizm, düzenleyici ele geçirme ve oligarşi. Bunlar kapitalizmin özellikleri değil. Bunlar, eyaletin güç seçicilerinin ve kaybedenlerin özellikleri. Çelişkiye dikkat edin: genellikle "erken aşama kapitalizmi" dedikleri şeyden rahatsız olmazlar çünkü rekabetçi, merkeziyetsiz, yenilikçi ve yaşam standartlarını yükseltir. Nefret ettikleri şey, ağır düzenlemeler, sübvansiyonlar, kurtarmalar, lisanslama kartelleri ve siyasi kayırmacılık hakimiyeti ele geçirdikten sonra yaşananlar. Yani, kapitalizm kısmen sosyalleştikten sonra ondan nefret ediyorlar. Sonra ölümcül bir hata gelir: yolsuzluğa neden olan devlet çarpıtmalarını kaldırmak yerine, daha fazlasını talep ediyorlar. Daha fazla kontrol, daha fazla planlama, daha fazla güç, sistemi zaten yıkan aynı kurumlarda yoğunlaşmıştı. Böylece sosyalizmin günahları için kapitalizmle savaşıyorlar, davaya daha çok odaklanmanın bir ütopya yaratacağını hayal ediyorlar, oysa aslında bu sadece durgunluk, öfke ve herkesten, hatta sosyalistlerden bitmek bilmeyen şikayetlere yol açıyor.