Bunu endişeyle yazıyorum: kripto kendini meşruiyet kazandığı için kutluyor—TradFi ile entegre olup geliş hissini kutluyor—tam da kavramsal kör noktaları genişlerken. Havada bir coşku var, ama aynı zamanda alevginlik ve finansal sistemlerin nasıl tasarlandığı, düzenlemenin aslında hangi sorunları çözdüğü ve kripto alanların aynı başarısızlıkları daha zor olan yeni maskeler altında sessizce yeniden yaratıp yaratmadığı konusunda da alçakgönüllülük ve tarihsel bilgi eksikliği var. @dannyryan'nin sunduğu ve @hasu tarafından güçlendirilen çerçeveleme, bu kavramsal kaymanın bir örneğidir: karşı taraf riskini bir merkeziyetsizlik hikayesi gibi ele almak. Açık olalım: merkeziyetsizliğin karşı taraf riskiyle hiçbir ilgisi yok. TradFi'de ise sıfır merkeziyetsizlik olabilir ve karşı taraf riskini önemli ölçüde azaltabilirsiniz; Clearinghouse'ların ve CCP'lerin tüm amacı budur. Buna karşılık, teknik olarak (bir nevi) "merkeziyetsiz" sistemlerde—defter katmanında—ekonomik ve yönetişim katmanında bile büyük karşı taraf riski yaşanabilir (örneğin, borçluların kredi protokollerinde temerrüde düşmesi, stabilcoinlerin geri ödemeleri yerine getirmemesi, AMM'lerin stres altında iflas etmemesi, oracle başarısızlıklarının kitlesel tasfiyelere yol açması ve yönetişim çoklu sig'leri veya token balinaların yağmalanması). Karşı taraf riski, ekonomik ortağınızın yükümlülüğünü yerine getirememesi riskidir. Blokzincirler operasyonel uzlaşma riskini azaltabilir, ancak karşı taraf riskinin özü olan ekonomik riski ortadan kaldırmazlar. İkisini karıştırmak, tesisatı kredi niteliğiyle karıştırmak gibidir: borular (bir şekilde) dağıtılmış diye borçlu kişinin size geri ödeme yapabileceği anlamına gelmez. Bir blok zinciri, 2008'de CDS riskinin şeffaflığına yardımcı olabilirdi, ancak gerçek nedeni durduramazdı: fiziksel ipoteklerde yaygın temerrüt ve gerçek dünya teminatının çöküşü. Aslında, DeFi karşı taraf riskini *daha kötü* yapabilir.* Zincir içi pozisyonlar şeffaf olsa bile, fayda sağlamlığını doğrulayamazsınız—özellikle gölge pozisyonlar, sentetik maruziyet veya anonim hesaplar arasında ikincil piyasa ticareti olan ortamlarda. Tüm cüzdan kümeleri şunlar olabilir: - aynı varlık tarafından kontrol edilen, - işbirliği yapan bir grup olarak koordinasyon, veya - ekonomik olarak hiçbir akıllı sözleşmenin göremeyeceği şekilde karmaşık hale gelmiş. Zincir içi şeffaflık, bir hesabın arkasında kimlerin olduğunu ve zincir dışı hangi yükümlülükleri olduğunu veya pozisyonlarının ne kadar bağlantılı olduğunu ortaya çıkarmaz. Bu, gizli karşı taraf maruziyetinin klasik koşulu. Kripto, stabilcoin ve diğer araçları derin ikincil piyasalarda anonim hesaplar arasında serbest takas edilebilir hale getirmeye kararlı bir şekilde odaklanmıştır. Ama bu sorunu daha da büyütüyor: bu "bağımsız" karşı tarafların finansal olarak bağlı mı, riskle bağlantılı mı yoksa aynı ekonomik aktörün parçası mı olduğunu bilmiyoruz. Ve hayır—"Kişilik Kanıtı" gibi sistemler bunu çözmez. Faydalı sahiplik ekonomik bir ilişkidir: İki hesabın iki kişiye karşılık geldiğini doğrulayabilir ve yine de bir bilanço, bir fon, alacaklı veya zincir dışı koordinasyon sendikasını paylaşıp paylaşmadıkları hakkında hiçbir fikriniz yoktur. (Compressed to 0: The Silent Strings of Proof of Personhood'da gösterdiğim gibi, bu sorun kimlik doğrulaması için özel olarak oluşturulmuş sistemler için bile ortaya çıkar) [1]. Neden bu kadar endişeliyim? DeFi, gölge bankacılığın opaklığını yeniden yaratma tehlikesiyle karşı karşıya, risk ve hesap verebilirliği çözdüğüne kendini ikna etmeye çalışıyor. ...