Bunu endişeyle yazıyorum: kripto kendini meşruiyet kazandığı için kutluyor—TradFi ile entegre olup geliş hissini kutluyor—tam da kavramsal kör noktaları genişlerken. Havada bir coşku var, ama aynı zamanda alevginlik ve finansal sistemlerin nasıl tasarlandığı, düzenlemenin aslında hangi sorunları çözdüğü ve kripto alanların aynı başarısızlıkları daha zor olan yeni maskeler altında sessizce yeniden yaratıp yaratmadığı konusunda da alçakgönüllülük ve tarihsel bilgi eksikliği var. @dannyryan'nin sunduğu ve @hasu tarafından güçlendirilen çerçeveleme, bu kavramsal kaymanın bir örneğidir: karşı taraf riskini bir merkeziyetsizlik hikayesi gibi ele almak. Açık olalım: merkeziyetsizliğin karşı taraf riskiyle hiçbir ilgisi yok. TradFi'de ise sıfır merkeziyetsizlik olabilir ve karşı taraf riskini önemli ölçüde azaltabilirsiniz; Clearinghouse'ların ve CCP'lerin tüm amacı budur. Buna karşılık, teknik olarak (bir nevi) "merkeziyetsiz" sistemlerde—defter katmanında—ekonomik ve yönetişim katmanında bile büyük karşı taraf riski yaşanabilir (örneğin, borçluların kredi protokollerinde temerrüde düşmesi, stabilcoinlerin geri ödemeleri yerine getirmemesi, AMM'lerin stres altında iflas etmemesi, oracle başarısızlıklarının kitlesel tasfiyelere yol açması ve yönetişim çoklu sig'leri veya token balinaların yağmalanması). Karşı taraf riski, ekonomik ortağınızın yükümlülüğünü yerine getirememesi riskidir. Blokzincirler operasyonel uzlaşma riskini azaltabilir, ancak karşı taraf riskinin özü olan ekonomik riski ortadan kaldırmazlar. İkisini karıştırmak, tesisatı kredi niteliğiyle karıştırmak gibidir: borular (bir şekilde) dağıtılmış diye borçlu kişinin size geri ödeme yapabileceği anlamına gelmez. Bir blok zinciri, 2008'de CDS riskinin şeffaflığına yardımcı olabilirdi, ancak gerçek nedeni durduramazdı: fiziksel ipoteklerde yaygın temerrüt ve gerçek dünya teminatının çöküşü. Aslında, DeFi karşı taraf riskini *daha kötü* yapabilir.* Zincir içi pozisyonlar şeffaf olsa bile, fayda sağlamlığını doğrulayamazsınız—özellikle gölge pozisyonlar, sentetik maruziyet veya anonim hesaplar arasında ikincil piyasa ticareti olan ortamlarda. Tüm cüzdan kümeleri şunlar olabilir: - aynı varlık tarafından kontrol edilen, - işbirliği yapan bir grup olarak koordinasyon, veya - ekonomik olarak hiçbir akıllı sözleşmenin göremeyeceği şekilde karmaşık hale gelmiş. Zincir içi şeffaflık, bir hesabın arkasında kimlerin olduğunu ve zincir dışı hangi yükümlülükleri olduğunu veya pozisyonlarının ne kadar bağlantılı olduğunu ortaya çıkarmaz. Bu, gizli karşı taraf maruziyetinin klasik koşulu. Kripto, stabilcoin ve diğer araçları derin ikincil piyasalarda anonim hesaplar arasında serbest takas edilebilir hale getirmeye kararlı bir şekilde odaklanmıştır. Ama bu sorunu daha da büyütüyor: bu "bağımsız" karşı tarafların finansal olarak bağlı mı, riskle bağlantılı mı yoksa aynı ekonomik aktörün parçası mı olduğunu bilmiyoruz. Ve hayır—"Kişilik Kanıtı" gibi sistemler bunu çözmez. Faydalı sahiplik ekonomik bir ilişkidir: İki hesabın iki kişiye karşılık geldiğini doğrulayabilir ve yine de bir bilanço, bir fon, alacaklı veya zincir dışı koordinasyon sendikasını paylaşıp paylaşmadıkları hakkında hiçbir fikriniz yoktur. (Compressed to 0: The Silent Strings of Proof of Personhood'da gösterdiğim gibi, bu sorun kimlik doğrulaması için özel olarak oluşturulmuş sistemler için bile ortaya çıkar) [1]. Neden bu kadar endişeliyim? DeFi, gölge bankacılığın opaklığını yeniden yaratma tehlikesiyle karşı karşıya, risk ve hesap verebilirliği çözdüğüne kendini ikna etmeye çalışıyor. Peki, büyük harfli Merkeziyetsizlik—içinden geçen bilgilere giden borulara dair gerçek merkeziyetsizlik—bu risklerin bazılarını azaltabilecek bir gelecek var mı? Daha iyi risk yönetimi (karşı taraf riski dahil) ve hatta kredi sistemlerini daha geniş ve derinlikle yeniden tasarlayabileceğimiz bir yer? Evet. Ama kripto bu yöne gitmiyor. Bunun yerine, TradFi'nin güç yapılarını yeni bir zemin üzerinde yeniden yarattığımız, bir aracı ve kazanan setinin diğerine yer değiştirdiği, daha az denetim ve daha az koruma ile bir endüstrinin gördüğümüz şey. Rahatsız edici gerçek şu ki: Kripto şimdiye kadar inşa ettiği şeylerin çoğu, finansal piyasalarda sistemik kırılganlığı artırabilir. Ve birçok durumda, sektörün kötülemeyi sevdiği düzenlenmiş yöneticilerden çok daha az titiz aktörleri güçlendiriyor. Larry Fink, ulusal güvenlik için ücretli ve açık açık açık artırma olan "Trump Coin"i listeledi mi? Hayır. Brian Armstrong ve çoğu kripto borsası bunu yaptı mı? Evet. Ayrıca, kriptonun gerçek vaadi TradFi kurumlarını yeniden yaratmak değil, daha iyi kurumlar inşa etmek—dışsallıkları içselleştiren ve bilgiyi gerçek dünyada üretildiği gibi modelleyen kurumlar: izole, atomistik işlemler olarak değil, sosyal ağ içinde sosyal, koalisyonel ve konuma bağlı sinyaller olarak. MEV sorunun açık bir örneği. Tam olarak bilgi, teşvikler ve piyasa tasarımının kesişiminde yer alıyor—ancak etrafındaki gelişmekte olan piyasa yapısı, görünüşe göre TradFi'nin ince bir tekrarı gibi. Atomize katılımcıları varsayar ve işlemleri bağımsız olaylar olarak ele alır (Walrasian miti). Bu körlük, yapısal olarak daha fazla kaynağa, bant genişliğine veya gecikmeye sahip olanları avantaj sağlar; gerçekten merkeziyetsiz bir tasarımın kısıtlaması amaçlanan aktörler için süperlineer çıkarıcı *kiralar* üretir. Daha iyi bir tasarım, işlemleri izole atomik olaylar olarak değil, sosyal ağlardan ve iletişimden çıkan sinyaller olarak ele alacaktır. Bu, koalisyonlar düzeyinde dikkat ve etki üzerine düşünmeyi gerektirir—sosyal ağlar içinde kısmi bağlılıklarla karakterize edilen, akışkan, örtüşen gruplar. [2] İşte gerçek merkeziyetsizliğin mümkün olduğu alan: sistem insanların nasıl koordinasyon yaptığını, bilginin nasıl yayıldığını ve grupların nasıl oluşup uyum sağladığını kaydedebildiğinde. Bunun olmaması olmadan, küçük bilgi veya kontrol uçları birikir, süper doğrusal olarak biriktirilir ve çıkarma odaklı oligopoller ortaya çıkar, kriptonun aştığını iddia ettiği oligopollerden çok daha köklü ve çok daha az hesap verebilir. Gördüğüm kadarıyla kripto bu tasarım alanına doğru ilerlemiyor. Ve ekosistemin ona ulaşmak için gereken kavramsal derinliğe mi yoksa krizle oluşturulmuş pratik deneyime mi sahip olduğu açık bir soru kalıyor: gerçek finansal sistemler büyük ölçekte başarısız olduğunda çalışarak ve ardından gelen insan bedeli ve sosyal kayıplarla yüzleşerek elde edilen türden bir deneyim. [1] [2]

Kriptonun ahlaki mazereti: küçük adam için gizlilik! Ancak anonimlik güçlüleri de gizler - bağlarını korur. Kaosu veya kontrolü aşmanın yolu daha fazla kod veya kamera değildir. Bu, aşağıdan yukarıya hesap verebilirliktir: güven katmanı olarak topluluk.

Bazıları Alice'e polislik yapmaktan ve Bob'a rüşvet vermekten vazgeçmemiz gerektiğini düşünüyor. Ancak bu, zorlamayı kabul ettiğiniz anlamına gelir. Neden? Çünkü ikisi arasındaki tek fark Bob'un niyetidir (ya da erkek rea). Bu, birden fazla perspektiften zengin bilgi gerektiren, bağlama duyarlı bir yargıdır.