Son zamanlarda her gün hit parçalar damlıyor ve eğer birini bizzat görmediyseniz, ne amaçla tasarlandıklarını açıklamak zor. Okuyucular bir hit parça görür ve sadece nihai ürünü deneyimler— çoğu zaman hiçbir şey yoktur ve dünya devam eder, böylece zarar yokmuş gibi görünür. Ama hit pieces, hikayeye rağmen hasar vermek için tasarlanmıştır. Bunlar özel bir tür oluk gazeteciliğidir hedeflenen kişinin ailesi, ağı, arkadaşları ve çalışanlarında şüphe uyandırmak için tasarlanmıştı. Konu ile çevresi arasındaki güveni yok etmek için tasarlanmışlar, orada hiçbir şey olmasa bile. Çoğu zaman süreç üründen daha acımasızdır ve haftalar, hatta aylar sürebilir. Geçmişindeki yeni bir kişi (lise arkadaşı, aile üyesi, meslektaş vb.) tarafından günlük olarak bir muhabirin ulaştığını bildirir, daha da fazla kişi ise konuya hiç haber vermez. Bu, deneğin hem kişisel hem de profesyonel ilişkilerini aynı anda test etmektir. Konuyu izole eder. Genellikle ekiplere maliyet getirir çünkü konunun bir PR ekibi veya avukatları varsa, artık hasara odaklanmak zorundadırlar. Kurucuların bu tür başarılar için her zaman bir planı olmalı ve bu durum ne kadar sık gerçekleşirse o kadar kolaylaşır. Ama okuyucular aynı zamanda daha iyisini talep etmeli ve bu hikayeleri oldukları gibi ortaya çıkarmalı— şüphe yaratmak, sadakat test etmek, konuları izole etmek ve gerçek çalışmadan dikkati dağıtmak için tasarlanmışlar. Onları gördüğünde okumamak en iyisi. Gazeteciliğin en düşük biçimi onlar.