De eerste keer dat ik echt bang was in een computerspel was toen ik in 1988 voor het eerst Dungeonmaster speelde op de Atari ST. Ik opende een rooster, dat met een klank omhoog ging, en er verscheen een mummie voor me. Ik was de mummie aan het onderzoeken, bewonderde het, toen het plotseling zijn armen oprees en gilde "Rahr". Ik was zo geschrokken dat ik mijn muis liet vallen en voordat ik weer controle over mijn muis had, had de mummie ongeveer de helft van mijn groep gedood en moest ik het spel opnieuw starten. Dat opende mijn ogen voor het feit dat spellen genoeg gevorderd waren (1988) om me bang te maken. Dat spel had ook de functie dat het steeds donkerder werd naarmate je fakkels opbrandden. En donkerder. En donkerder ... Ook nieuwe monsters waren altijd een avontuur. Hoe moet ik het bestrijden? Wat gaat het doen? Heeft dat kleine ventje net MIJN FAKKEL GESTOLEN?! Je kon ook zonder voedsel en water komen te zitten. Geweldig spel en het had het Beste Magiesysteem van elk spel ooit, en dat is niet eens dichtbij.