Dünyanın dört bir yanındaki buzullar, kayıtlı tarihte hiç olmadığı kadar hızlı erimektedir. 2025 yılında yapılan önemli bir uluslararası çalışma—Glacier Mass Balance Intercomparison Exercise (GlaMBIE) tarafından koordine edilen ve 35 araştırma ekibinin 230'dan fazla bölgesel veri setini analiz ettiği bir çalışma—buzulların (Grönland ve Antarktika buz tabakaları hariç) 2000'den 2023'e kadar 6.542 ± 387 milyar ton buz kaybettiğini, bu da binyılın başındaki toplam hacmlerinin yaklaşık %5'ine eşdeğer olduğunu ortaya koydu. Erime oranı belirgin şekilde hızlandı ve 2000–2011 döneminden 2012–2023'e kadar %36 arttı. Bu hızlı kayıp tüm kıtaları kapsıyor, özellikle küçük bölgelerde orantılı olarak şiddetli düşüşler yaşanıyor: örneğin Orta Avrupa, bu yirmi yıl içinde buzulu buzunun neredeyse %39'unu kaybetti. Kaybolan manzaraların ötesinde, geri çekilen buzullar milyarlarca insan için hayati tatlı su kaynaklarını bozar; tarım, hidroenerji ve içme suyu için mevsimsel nehir akışlarını düzenleyen doğal rezervuarlar olarak görev yapar — özellikle Orta Asya ve And Dağları gibi kurak aşağı akış bölgelerinde. Erime suları, 2000 yılından bu yana küresel deniz seviyesi yükselmesine yaklaşık 18 mm katkıda bulunmuştur. Kalan tüm buzullar tamamen yok olursa (aşırı bir senaryo), deniz seviyeleri ek ~40–70 cm yükselebilir (tahminler çevresel buzların dahil edilmesine göre değişir). Buzullar sıcaklık değişimlerine yavaş uyum sağlar, bu yüzden bugün ısınma dursa bile gelecekte önemli kayıplar zaten gerçekleşmiş durumda. Ancak, hızlı emisyon azaltmaları erime boyutunu hâlâ azaltabilir: ısınmayı sınırlamak daha fazla buzu korur, su güvenliğini korur ve savunmasız topluluklar için deniz seviyesi yükselmesini hafifleder. ["Küresel buzul kütle kaybının yaygın hızlanması." Nature, 2025]