8 maanden, een jaarinkomen van 100 miljoen dollar - Manus heeft zojuist het record gebroken voor het snelst bereiken van deze mijlpaal. Een ingenieur, Ivan Leo, die er 5 maanden heeft gewerkt, schreef een terugblik en besprak drie lessen die hij heeft geleerd. Eerste: jouw verantwoordelijkheid gaat verder dan alleen het live zetten van code. Veel ingenieurs denken dat het klaar is zodra de PR is samengevoegd. Nadat Ivan de Mail Manus-functie had voltooid, nam hij zelf een demo-video op, volgde hij de documentatie-updates en beantwoordde hij vragen van gebruikers op Twitter. Tijdens de integratie van Stripe-betalingen testte hij direct met zijn eigen creditcard - echt geld om ervoor te zorgen dat het geld binnenkwam. Belangrijker nog, hij ging zitten om te kijken hoe zijn collega's van de marketingafdeling de functie gebruikten. Waar ze vastliepen, dat was de echte "onderbreking" van het product. Tweede: maak het eerst af, dan pas praten. Op Ivan's eerste werkdag vroeg zijn baas hem om een demo te maken van een e-mail die Manus zou activeren. Hij wilde een script schrijven om het te negeren, maar zijn baas vroeg: als het niet echt is, wat heeft het dan voor zin? Dus aan het einde van die dag was de functie echt live. Hoewel het niet compleet was, was het wel bruikbaar. Dit is overtuigender dan welke PPT dan ook - mensen kunnen direct zeggen "ja, het is de moeite waard" of "wat ik wil is iets anders". Derde: stel jezelf geen grenzen. Hij wilde Go leren, maar had het nog nooit gebruikt. Hoe leerde hij het? Door de PR's van anderen te lezen, AI te gebruiken om onbekende patronen te analyseren en veel "domme vragen" te stellen. Hij noemde een vraagtechniek: zeg niet "ik weet niet hoe ik het moet doen", maar zeg "ik wil X doen, in de codebase wordt meestal Y gebruikt, moet ik dit patroon volgen?" Dit maakt het voor iedereen mogelijk om je onmiddellijk te antwoorden. Ivan zei iets heel treffends: je titel kan "AI-ingenieur" zijn, maar het echte werk is "resultaten behalen". Er zijn geen grenzen, zie een probleem en los het op, zie een kans en grijp die. Elke dag van 10 uur 's ochtends tot middernacht, vijf dagen per week. Deze intensiteit is niet voor iedereen vol te houden, en niet iedereen zou het moeten volhouden. Een cultuur van snelle iteratie en prototype-prioriteit is een asset in snelgroeiende bedrijven in de vroege fase, maar kan een last zijn in situaties waar stabiliteit nodig is. Technische schulden moeten op een dag worden terugbetaald. Maar als je toevallig in deze fase zit - jong, energiek, en je wilt jezelf bewijzen in de AI-golf, dan biedt dit artikel zeker een uitvoerbaar kader: Strek je verantwoordelijkheden uit naar de gebruikers, verander ideeën in prototypes, beschouw grenzen als iets dat je kunt doorbreken. Ik hou van Ivan's laatste opmerking: elke keer als hij naar huis gaat, kijkt hij uit naar wat er morgen zal gebeuren. Er zijn inderdaad niet veel banen die dat gevoel geven.