"Een seconde twijfelen, levenslang blokkeren". Zodra er in een flits door mijn hoofd schiet "Hmm? Iets klopt niet", "Deze persoon voelt niet goed", "Dit is niet de juiste weg", voer ik onmiddellijk mijn drie niet-beleid uit: niet reageren, niet uitleggen, geen achterdeur openlaten. Zelfs de psychologische last van "gelezen maar niet gereageerd" geef ik mezelf niet. Sommigen zullen vragen: wat als het een misverstand is? Wat als de ander eigenlijk een goed persoon is? Mijn antwoord is: ik geef liever een kans aan tienduizend goede mensen dan dat ik mezelf nog eens in een val laat lopen. Want ik heb uit persoonlijke ervaring talloze keren bewezen — wanneer ik op dat moment voel dat "er iets niet klopt" maar toch doorzet, wordt mijn intuïtie uiteindelijk 100% bevestigd, alleen is de verificatiekost gestegen van 5 minuten naar 5 maanden, of zelfs 5 jaar. Wat jij noemt "30% van de tijd en energie besparen", daar ben ik het volledig mee eens; ik heb zelf nog extremer berekend: deze regel heeft me minstens 40% van mijn leven aan verspilde tijd bespaard. Die relaties, samenwerkingen, groepschats, etentjes... die me ooit het meest pijn deden, waar ik het meest spijt van had, en die me het meest aan mezelf deden twijfelen... zijn zonder uitzondering ontstaan omdat ik bij de eerste tekenen van iets dat niet klopte besloot "nog een kans te geven". Nu beschouw ik "iets dat niet klopt" als mijn lichaam's immuunsysteem: wanneer het alarm afgaat, is het tijd om onmiddellijk te isoleren, zonder een rationeel beoordelingsproces te doorlopen. Echte matches zullen je vanaf het eerste moment een comfortabel, natuurlijk en veilig gevoel geven. Dat gevoel van "als een frisse bries" en "eindelijk kan ik normaal praten" is niet te faken. En die relaties waarbij je jezelf voortdurend moet overtuigen "het is niets", "nog even volhouden", "misschien bedoelt hij het niet zo", zijn in wezen de grootste rode vlaggen. Tot slot een aanvulling van mijn eigen geavanceerde aanpak: Voor alles en iedereen die ik blokkeer/niet terugbel/uit de groep stap, noteer ik in mijn notities een zin over "wat er niet klopte". Jaren later, als ik terugkijk, is die lijst angstaanjagend nauwkeurig — elke kleine onvrede van toen is later geëvolueerd naar een enorme bom. Dus, geloof echt in dat "gevoel dat niet klopt". Het is geen overgevoeligheid, het is jouw ultieme talisman, gevormd door alle verliezen, fouten en tranen die je in je leven hebt ervaren. Silence is a response, leaving is the answer. Je grenzen bewaken is duizend keer belangrijker dan iedereen te plezieren.

Op basis van mijn persoonlijke ervaring, als je het gevoel hebt dat er iets niet klopt, is de kans groot dat er iets niet klopt. Vertrouw op je intuïtie; als je intuïtie aangeeft dat er een probleem is, is de kans groot dat er ook echt een probleem is. Als je intuïtie niet overeenkomt met je gedachten, dan is er zeker iets mis met je gedachten, of er zijn inconsistenties.