het is verfrissend om de logs van @ID_AA_Carmack te lezen over het bouwen van games/engines in de late jaren '90: wat hij dacht, optimaliseerde, debugde, las

Trista heeft de formele eetkamer in onze nieuwe woning voor mij omgevormd tot een bibliotheek, en ik ben er dol op! We hebben nog steeds aparte planken voor paperbacks, tijdschriften en graphic novels, en nog een paar extra boekenplanken in mijn Fortress of Solitude, maar dit is het meeste aantal boeken dat ik ooit op één plek heb staan. Ik heb nog nooit een boek weggegooid in mijn leven, maar ik weet dat er veel boeken zijn die op de een of andere manier verloren zijn gegaan tijdens verhuizingen door de jaren heen, en ik mis ze af en toe.

Je hebt misschien gehoord dat een gemiddelde mens ongeveer 1 kg kooldioxide per dag uitademt. Gasmassa's zijn een beetje abstract, en de meeste massa is zuurstof die je inademt, maar dat is nog steeds 273 gram koolstof die je metabolisme elke dag uit je lichaam haalt, zelfs als je vast. Veel meer voor een grote persoon die zwaar werkt. Afgewogen is dat een verrassend grote hoop! (denkend aan ruimtehabitats)

Ik kan een boekwinkel niet passeren zonder iets op te pakken, maar de mainstream boekuitgeverij wordt gedomineerd door wat ik beschouw als "vrouwelijke auteursstem" (soms zelfs van de overgebleven mannelijke auteurs), en mijn smaken zijn daar een beetje uit de pas mee. De pulp fictie van Robert E. Howard van een eeuw geleden is een echte verfrissing. Iedereen kent Conan, en ik heb wat Solomon Kane gelezen, maar ik was volledig onbekend met zijn westerns, een genre waar ik heel weinig van heb gelezen. Ik genoot ervan meer dan ik had verwacht – "American Violence" is een vibe van een grotendeels verloren cultuur. De verhalen zijn nu allemaal in het publieke domein, dus je kunt ze gratis online vinden of in zeer goedkope edities, maar deze Passage Publishing collectie is van Folio Society-niveau mooi.

Terwijl ik enkele compressie-artifacten op een waterscène op tv opmerkte, begon ik na te denken - voor een gegeven set compressieparameters, wat is "de meest vervloekte macroblok". Niet de slechtst uitziende, wat een squishy perceptuele maatstaf is, maar de set pixels die de meeste bits vereist om te coderen. Met al de non-lineariteit in pixelquantisatie en entropiecodering, is het vinden daarvan eigenlijk niet triviaal.

Ik had verschillende zinnen vetgedrukt in een bericht dat ik als concept had opgeslagen, maar toen ik terugkwam om het te plaatsen, was de opmaak verdwenen.

Ik heb dit idee gepresenteerd aan Meta voor @BeatSaber, maar er zijn ook andere games waarvoor het zou kunnen werken. De Global Frequency De vage abstracte visie van de Metaverse, en cinematografische visies zoals Ready Player One, omvatten bijna altijd menigten mensen die het naar hun zin hebben. Terwijl ik de "kampioen van de kracht van isolatie" blijf, erken ik dat daar echte waarde in zit, en VR heeft tot nu toe gefaald om dit te leveren. Om verschillende redenen gaat dit niet gebeuren binnen Horizon Worlds. Ik stel een concrete, gefocuste ervaring voor die is gebaseerd op Beat Saber. Spelen met vrienden is geweldig, maar de willekeurige online servers zijn moeilijk te matchen met betaalde muziek pakketten, en de huidige spelers neigen naar Camillia-nummers, wat afschrikkend is voor casual spelers. Mijn suggestie: naast de huidige online speelmodi, bied een "global frequency" aan die een schema van nummers speelt waar een willekeurig aantal mensen tegelijk aan kan deelnemen. Duizenden. Tienduizenden. Eigenlijk, twee frequenties: één met alleen de gratis nummers, en één met alle betaalde muziek pakketten. Het schema moet in de game en op het web zichtbaar zijn, zodat je kunt besluiten om deel te nemen wanneer jouw favoriete muziek pakket wordt afgespeeld. De aard van Beat Saber biedt een unieke mogelijkheid voor multiplayer – je kunt de moeilijkheidsgraad of modifiers tussen nummers naar wens wisselen, en toch met dezelfde groep spelen. Het nummer is verplicht, maar het maakt niet uit hoe je speelt. Dit is cruciaal voor de Global Frequency, maar ik zou het ook als een optie voor reguliere multiplayer voorstellen. In de 60 seconden durende onderbreking tussen nummers is iedereen in "de club". Als je een nummer overslaat, of faalt (en geen no-fail hebt ingeschakeld), val je ook in de club. Muziek speelt altijd in de club, of het huidige nummer, of de hook van het net voltooide nummer, zodat iedereen iets heeft om op te bewegen. Beat Saber avatars zijn zeer lichtgewicht, en het zou mogelijk moeten zijn om er honderden te renderen, wat een goed palet zou geven om de optimaal coole menigte scène te renderen, wat de kernontwerpvraag zou zijn. Het zou een leuke technische uitdaging zijn om de hele set van duizenden spelers weer te geven, maar gewoon intelligent honderd goede buren kiezen zou er nog steeds geweldig uitzien. Elke expliciete vriend die je hebt die ook speelt, zou dicht bij je moeten zijn, en er moet enige moeite worden gedaan om je in staat te stellen "reguliere spelers te herkennen" met wie je eerder hebt gespeeld. Je zou waarschijnlijk rond moeten kunnen lopen en zelfs omhoog kunnen vliegen zoals in Walkabout Mini Golf, zodat je de menigte kunt waarderen. Er zijn ranglijsten in de lucht, met spots en andere effecten die spelers in de menigte benadrukken. Iemand "wint" het nummer op elk moeilijkheidsniveau, en wordt gevierd, maar iedereen heeft de kans om eerste voltooiingen, persoonlijke records en volledige combo perfectie te behalen, wat resulteert in zichtbare effecten voor iedereen om te zien. Elke onderbreking manifesteert vreugde voor sommige spelers, wat aanstekelijk is. Het speelveld zou standaard moeten zijn ingesteld op het multiplayer speelveld, met de gigantische avatar hologram van de globale leidende speler (voor jouw moeilijkheidsniveau), en de andere spelers die het dichtst bij je in score stonden op het laatste nummer om je heen, wat je automatisch een competitief speelveld en tijdelijke rivaliteiten geeft, maar er moet een optie zijn om mensen met de single player omgevingen te laten spelen als ze dat willen. Ik zou daar enorm van genieten, en ik vermoed dat potentieel miljoenen anderen dat ook zouden doen.

Worden moderne aanbevelingssystemen behandeld als een versterkingsleerprobleem, met een som van gedisconteerde toekomstige beloningen, of als strikt eenstaps transacties? Veel producten doen aanzienlijke offline data-analyse van de genomen acties om veranderingen te informeren, maar het lijkt ondergewaardeerd hoe veel krachtiger het is om beleidswijzigingen door te voeren in een live, massaal parallelle set van onafhankelijke omgevingen/gebruikers. Offline RL is fundamenteel moeilijker dan online RL — je moet waken tegen het bootstrappen in een optimistische fantasie die niet door de realiteit is getest.

Ik vind het verrassend wanneer beslissingen over zaken zoals het aantal runs met verschillende willekeurige zaden eindigen met "ronde getallen" zoals 10 of 50 in plaats van systeemvriendelijke machten van twee zoals 8 of 32. Je leert iets over de achtergrond van een programmeur aan de hand van hun constanten!

Ik hou van em dashes, en ik haat het dat sommige mensen ze nu beschouwen als bewijs dat de tekst door AI is gegenereerd.