Kendimi Bryan Johnson olarak değil, 68 trilyon hücreden oluşan bir koleksiyon olarak görüyorum. Bu hücrelerin yarısından fazlası (38 trilyon) yabancı bakterilerdir. Benim barındırdığım uzaylılar.  Ayrıca benim çeşitli versiyonlarım da var. Sabahları enerjik ve canlı hisseden bir versiyonum var; saat 7'de günün yorgunluğundan yorgun başka bir Bryan var. Benim baba versiyonum var ve benzeri. Bu Bryanların her birinin kendine özgü bir fizyolojik konfigürasyonu vardır. Beynim bu farklılıkları ve çelişkileri yatıştırmaya ve tek bir kimliğe dönüştürmeye çalışıyor, ama veriler farklı bir hikaye anlatıyor. Son birkaç yıldır kendimin her bir versiyonunu tanımlamaya çalıştım. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, verilerin öznel zihinsel ve duygusal durumlarımı açıklayabileceğini fark ettim. Neden canlı, halsiz ya da aşık hissettiğimi açıklıyorum.  Hepsi için biyokimyasal imzalar var. Bunu biliyoruz ama bunu görmek farklı bir şekilde etkileyici. Kendimi ölçmek ve bu ortaya çıkan durumları gerçek zamanlı olarak görmek, bilinçli deneyimimi etkileyen faktörler konusunda özellikle düşünceli olmama yol açtı. Temelde benim girdilerim. Uyku, beslenme, egzersiz, çevre, stres, biyobelirteçler ve ilişkiler gibi şeyler. Bunları dikkatlice tasarlayarak, bilinçli varlığım üzerinde daha fazla öngörülebilirlik ve kontrol yaratabildim. Eskiden biraz rastgele geliyordu ya da etkisim dışındaki güçler tarafından itilmişim gibi hissettirirken, şimdi yaşadığım deneyimlerin çoğu algoritmik geliyor. Bu bazılarına distopik gelebilir ama bana özgürleştirici ve güçlendirici geliyor.