Umursamak, her çıktıyı yasal bir belgede kişisel imzan gibi ele alma gibi gösterişli olmayan alışkanlıktır.

Dopamini sinsi bir hız kontrolüyle bir koşu bandı olarak hayal edin. Dijital dikkat dağıtıcılar sprint moduna geçiyor. İş mi? Bu rahat bir yürüyüş, işkence derecede yavaş hissetmek. Çözüm, dopamin komasına atlamak değil, yürüyüşün yeniden canlandırıcı hissettirdiği sürdürülebilir bir koşuya geri dönmek. Ben buna "Dopamin Koşu Bandı" diyorum. Tekrarlanan yüksek ödüllü vuruşlar beyninizin hızını otomatik olarak hızlandırır, düşük ödüllü görevleri (işi) hız sınırı koyana kadar imkansız hissettirir. Hiçbir abstinence bir gecede "beklentileri sıfırlamıyor", kemeri yavaş yavaş yavaşlatan ve işin göreceli vuruşunu geri kazandıran tırmanmanın olmamasıdır.

Benden sonra tekrar et.