Banger paper van de Stanford Universiteit over latente samenwerking is net verschenen en het verandert voor altijd hoe we denken over multi-agent intelligentie. "Latente Samenwerking in Multi-Agent Systemen" toont aan dat agenten kunnen coördineren zonder communicatiekanalen, vooraf gedefinieerde rollen of enige expliciete instructies voor teamwork. Ze verzinnen verborgen interne signalen binnen hun beleidsnetwerken die alleen andere agenten begrijpen. Het is wild om te zien wat er ontstaat: • Agenten die taken splitsen zonder enige begeleiding • Rollen die stilletjes binnen de latente ruimte ontstaan • Zwakke agenten die zich terugtrekken terwijl sterkere agenten het overnemen • Verborgen onderhandelingssignalen die nooit verschijnen in de waarneembare acties • Coördinatiestrategieën die verschuiven naarmate de omgeving verandert Wat er van buitenaf eenvoudig uitziet, is eigenlijk een hele geheime “taal” die zich binnen de modellen vormt. Het meest schokkende deel? Ze testten scenario's zonder agenten enige communicatiemiddelen te geven… en samenwerking ontstond nog steeds. Pure trainingdruk en gedeelde beloningen. Dit is een glimp van waar agentische AI naartoe gaat: Teams die instinctief coördineren in plaats van mechanisch. Agenten die samenwerken zoals biologische systemen dat doen, niet omdat ze het gezegd krijgen, maar omdat de strategie zich natuurlijk aandient. Als je geïnteresseerd bent in autonome systemen, versterkend leren of multi-agent AI… dit is een must-read.