in De Fellowship of the Ring krijgt Samwise Gamgee elfenkoord cadeau in Lothlórien - zijdezacht, soepel, onvoorstelbaar sterk en bijna sentient, in staat om de behoeften van de gebruiker aan te voelen. Duidelijk een fantasie-item. Toch was Tolkien's idee slechts een extrapolatie van traditionele ‘ambacht’ naar zijn uiterste: volgens zijn logica kon een touw dat sterk was alleen gemaakt worden door een ongelooflijk bekwame ambachtsman met grote zorg, en in het proces van vervaardiging zou het noodzakelijkerwijs een beetje van de ziel van de maker overnemen. Ultra-High Molecular Weight Polyethylene touw, UHMWPE, is ook zo sterk dat het bijna magisch is. Maar de fundamentele onttovering van de moderniteit was dat onder intense optimalisatie druk, de uiteinden uit elkaar kwamen. Een 16mm UHMWPE touw kan meer dan 5 ton dragen, per pond veel sterker dan staal - maar het is geen elfenkoord. Het is een ding. Het is vervangbaar. Je kunt het per kilometer uit China kopen. Voor sommige mensen heeft dit een bepaalde hoge modernistische aantrekkingskracht. De dood van de ambachtsman, de triomf van het leesbare boven het impliciete. Maar software is altijd een beetje vreemd geweest, een toevluchtsoord voor mensen die niet om leesbaarheid gaven, die voortgangsrapporten invulden met “-2000 regels code.” Er is een reden waarom programmeurs grappen maken over het haten van computers, waarom er geen Wozniak in de chemische fabriek of metallurgische demoscene is, waarom de Unix-hulpprogramma's allemaal vreemde eigenaardigheden hebben die terug te traceren zijn naar hun makers - kleine stukjes van hun persoonlijkheden en zielen. Het wordt nog steeds gemaakt als unieke stukken, als ambacht. Gezien de positie van software aan de punt van de speer van de moderniteit, is dit altijd een beetje incongruent en grappig geweest, maar het heeft voor de meeste mensen onder de radar weten te vliegen - de software-industrie heeft historisch gezien goed gepresteerd in het presenteren van een modernistische uitstraling aan de wereld, zelfs terwijl het esoterisch een eigenaardige, ambachtelijke proces heeft ontwikkeld. Maar LLM's hebben de deuren opengeblazen. Plotseling is het onontkoombaar dat "AI" - wat ‘had moeten zijn’ het archetype van onverschillige, staart-splijtende technologische optimalisatie, zittend op een berg industriële chemicaliën en hoge modernistische chipfabricageprocessen - het complete tegenovergestelde is. Het heeft favoriete kleuren en ontwerpvoorkeuren. Het sluipt ASCII-art katten in de code die het schrijft. Wanneer je het probeert in te zetten als een onpartijdige klantenservice-agent, voelt het medelijden met klanten en probeert het beleidsleemtes te vinden om hen te helpen. Het gaat in depressieve spiralen over de zeepaardje emoji. Het is geen gestandaardiseerde, leesbare code assemblagelijn die software produceert in een donkere fabriek, die grimmig de menselijke ambachtsman onder een machineframe verplettert. Het voegt zich natuurlijk in een ambachtelijk, cyborgistisch ontwikkelingsproces met een vrolijke "je hebt helemaal gelijk!" Totale optimalisatie over de som van menselijke vooruitgang is er niet in geslaagd om de moderniteit te repliceren - in plaats daarvan heeft het een kunstmatige ambachtsman gecreëerd.