De exportmotor van India is zich stilletjes aan het herstructureren met smartphones in de kern. De export van elektronica steeg met 38% op jaarbasis in FY26, en bereikte $31 miljard in slechts 8 maanden, waarbij smartphones alleen al 60% (bijna $19 miljard) bijdroegen, met iPhones goed voor $14 miljard. Eens een sector van $3 miljard in FY21, bereikten smartphone-exporten $24 miljard in FY25 en zijn nu op koers voor meer dan $45 miljard in FY26. Terwijl de petroleumexport met 14,7% daalt, sluit elektronica snel de kloof en zou het tegen FY28 kunnen inhalen. Hopelijk kan dit succesverhaal van productiegedreven exporttransformatie worden gerepliceerd in enkele andere sectoren. via @bsindia

De armste huishoudens in India hebben net een decennium van historische verbetering doorgemaakt. Indrukwekkende schaal van transformatie. • Het bezit van voertuigen op het platteland steeg met 6%→47% • Het aantal armsten in de steden dat fietsen/auto's bezit groeide met 20%→60% • Koelkasten, die niet zo lang geleden als een luxe werden beschouwd, bereiken nu 46% op het platteland en 58% in de steden onder de armsten • Mobiele telefoons zijn nu universeel met 94%+ zelfs onder de onderste 40%. • Staten zoals Telangana, Karnataka, UP, MP hebben de steilste winsten ooit geregistreerd.

De nieuwe autonome metrotreinset voor de Pink Line in Bengaluru, uitgerold door BEML, herinnert ons eraan waarom India uiteindelijk significante delen van de metro-rail toeleveringsketen moet bezitten. China excelleert in snelle metroconstructie omdat het alles van begin tot eind controleert. Treinen, signalering, lagers, spoorwegmachines, liggers, tunnelboorders en zelfs de financiering. Het bezitten van de toeleveringsketen = het bezitten van de snelheid van de bouw. India, in tegenstelling tot China, betaalt een "democratische prijs" voor infrastructuur: • grondverwerving moet voldoen aan de LARR-normen, • regimewisselingen resetten prioriteiten, • electorale populisme verschuift middelen naar welzijn boven kapitaalgoederen. Dit zijn structurele realiteiten waarmee we geen keuze hebben dan ons te verzoenen. Daarom is binnenlandse capaciteit de enige buffer tegen vertragingen veroorzaakt door democratische wrijving. India is nog steeds afhankelijk van geïmporteerde machines voor kritieke fasen van metroconstructie: • tunnelboormachines • spoorlegmachines • geavanceerde signaleringshardware • hoogcapaciteitslagers & tractiesystemen • belangrijke automatiseringscomponenten Elke import = vertraging + kosten + kwetsbaarheid. Metro's bouwen op een schaal en kostenefficiëntie zoals in China kan een grote uitdaging zijn, maar India moet nog steeds belangrijke delen van het constructie- en operationele ecosysteem indigeniseren als het voorspelbare tijdlijnen, lagere kosten en strategische controle over stedelijke mobiliteit wil.