Zijn mensen kleine wezens die in een uitgestrekt universum leven? We zijn eigenlijk veel dichter bij de grootste schalen van het universum (10^26 meter) dan bij de kleinste (10^-35 meter). Het is letterlijk gemakkelijker voor ons om verre sterrenstelsels te onderzoeken dan om de kleinste stukjes realiteit te onderzoeken. We zijn uitgestrekte wezens.

We denken aan tijd als asymmetrisch. Het verleden heeft echt plaatsgevonden en de toekomst bestaat uit meerdere mogelijkheden. Maar vanuit het heden, waar we daadwerkelijk leven, is onze betrokkenheid bij het verleden heel vergelijkbaar met onze betrokkenheid bij de toekomst. We projecteren/voorspellen wat we denken dat kan zijn gebeurd op basis van schaarse gegevens (herinneringen) die onze innerlijke qualia-simulator uitbreidt tot een volledig verhaal. Wanneer we leren over geheel nieuwe dynamieken kan dit onze interpretatie van het verleden veranderen, net zoals het onze voorspelling van de toekomst kan veranderen. In het extreme kan het 'wat er echt is gebeurd' in het verleden veranderen op dezelfde manier als het leren van een nieuwe actie mogelijkheid 'wat er echt zal gebeuren' in de toekomst kan veranderen. Wanneer we verbinden, denken we aan onszelf als bewoners van een gedeeld verleden en sturen we naar een mogelijke toekomst. Maar het is veel wilder dan dat. We botsen/samenvallen verleden/toekomst mogelijkheden samen. Verbinden met een andere persoon/universum kan je verleden veranderen.

De aarde brengt ontelbare koolwaterstoffen voort om de mens te voeden De mens heeft niets goeds om de aarde te belonen Boor, boor, boor, boor, boor, boor, boor