İnsanların ne kadar harika göründüğü ilginç, geriye dönüp bakınca, sanki bulundukları yerden sonunda buldukları yere her zaman net bir görüş hattına sahiplermiş gibi. Ama gerçek insanlar, gerçek zamanda, çoğunlukla kısmi bilgi, sınırlı kendini tanıma ve üç belirsiz mantıklı sonraki eylem gibi bulanık bir çorba ile karşılaşırlar. Dışarıdan bakıldığında, hayatlarını temiz bir nedensel zincire sıkıştırıyoruz: özellik → karar → başarı. İçeriden, muhtemelen daha çok öyle hissettirdi: ruh hali → sanırım → bunu berbat etmemeye çalışıyordum.