Bir organizma geçtikten sonra, tüm hücreleri hemen kapanmaz. Bazıları aktif kalır ve doğru koşullara yerleştirildiğinde tamamen yeniden inşa edilebilir; hareket edebilen, kendini onarabilecek ve hatta diğer dokularda iyileşmeyi teşvik edebilen tamamen yeni, canlı yapılara dönüşürler. Bu zaten iki çarpıcı örnekle gösterilmiştir: • Araştırmacılar kurbağalardan hücreler aldı; bu hücreler kendiliğinden ksenobotlar adı verilen çok hücreli küçük "robotlara" dönüştürüldü. Xenobotlar, atan kalp hücrelerini motor olarak kullanarak yüzebilir, kendi vücutlarındaki yaraları kapatabilir ve gevşek hücreleri toplayarak kendilerinin yeni kopyalarını oluşturabilirler—doğada hiç görülmemiş bir üreme türü. • Daha yakın zamanda, aynı ekip sıradan insan akciğer hücreleriyle çalıştı. Herhangi bir genetik modifikasyon olmadan, bu hücreler anthrobot adı verilen küçük hareketli toplar oluşturdu. Hasar görmüş insan nöronların yanına bir laboratuvar çanakında yerleştirildiğinde, anthrobotlar sinir onarımını hızlandırdı ve dokudaki boşlukları kapatmaya yardımcı oldu. Bilim insanları şimdi "üçüncü bir durum"dan bahsediyor. Bu durumda, hücreler organizmanın kaderinden kaçar ve şaşırtıcı yaratıcılığı ortaya çıkarır—yeni biyolojik makineler oluşturabilen uyumlanabilir yapı taşları gibi davranırlar. Bu yapılar hastanın kendi hücrelerinden oluştuğu için vücut onları reddetmez ve birkaç hafta sonra doğal olarak parçalanırlar. İleriye bakıldığında, doktorlar bir gün vücut içinde ilaç ulaştırmak, tıkanık arterleri temizlemek, hasar görmüş sinirleri yeniden büyütmek veya toksinleri temizlemek için özel biobotlar kullanabilir—tüm bunlar ameliyat veya bağışıklık komplikasyonları olmadan. İkinci bir şans ve doğru ortam verildiğinde, bazı hücreler devam eder—ve yeni bir şey inşa etmeye başlar.