Kapıyı çaldı, imza bekledi. Bunun yerine, korkmuş 8 yaşındaki bir çocuk doğrudan kollarına koştu... James aynı güzergahı altı yıldır kullanıyor. Evleri, köpekleri ve genellikle aileleri tanır. Ama Highland Avenue'daki ev ona hep kötü bir his veriyordu. Genelde perdeler çekilirdi ve ortam çok sessizdi. Bugün, bir kutu ile patikada yürüdü, etiketi taradı. Kapıyı çalmadan kapı hızla açıldı. Onu selamlayan bir ebeveyn değildi. 8 yaşındaki Ethan'dı. Örümcek Adam pijamaları giymişti, soğuk betonun üzerinde çıplak ayakla ve gözleri korkuyla büyümüştü. Evin derinliklerinden, James kırılan camların ayırt edici sesini ve bir adamın botal, öfkeli çığlıklarını duydu. Ethan paketi beklemedi. Sineklik kapıdan hızla geçti, doğrudan James'in bacaklarına çarptı, yüzünü sürücü üniformasına gömdü. "Anneye zarar veriyor!" diye hıçkırarak hıçkırdı, küçük bedeni şiddetle titriyordu. "Lütfen!" James programına bakmadı. Kutuyu düşürmedi. Her şeyi bıraktı ve çocuğu kucağına aldı, onu verandadan uzaklaştırıp kamyonunun güvenliğine doğru hızla götürdü. Bahçesinden huzursuzluğu izleyen bir komşu, 911 ile çoktan telefondaydı. James, kamyonun arka tamponunda oturuyordu, çocuk ile evin arasında bir insan kalkanı gibi konumlanıyordu. Ethan nefes nefese kalıyordu, babasının dışarı çıkmasından korkuyordu. James sadece titreyen çocuğu kollarına doladı, soğuğu görmezden geldi. "Seni yakaladım, dostum," diye fısıldadı, çocuğun sırtını okşayarak. "Güvendesin. Hiçbir yere gitmiyorum. Güvendesin." On acı verici dakika boyunca orada oturdular, ta ki sirenler sokakta çalana kadar. Memurlar eve baskın yaptı, babayı gözaltına aldı ve Ethan'ın annesinin güvende olduğundan emin oldu. James tamponun üzerinde sonuna kadar orada kaldı. ...